در جهاني زندگي مي کنيم که شياطين يکديگر را به شيطنت متهم مي کنند . روزگاري که جهان دو قطبي بود و کمونيسم و سرمايه داري براي يکديگر شاخ و شانه مي کشيدند و کشورها را نيز به دو شاخه تقسيم کرده و شاخه اي با اظهار تمايل به شرق و شاخه اي ديگر با ابراز دلدادگي به غرب خريدار تکنولوژي و اسلحه شرق و غرب بودند و در يک جنگ نيابتي خودشان را به فنا مي دادند سپري شد و براي مدتي شاهد يکه تازي آمريکايي ها و طرفداران غربي اش در اروپا بوديم که در اين حالت نيز نه تنها شاهد کاهش جنگ نبوديم بلکه بر اساس آمار جنايت هاي بيشتري در جريان منازعات سياسي به وقوع پيوست  !اکنون دوباره اژدهاي خفته شرق از خواب زمستاني بيدار شده و آتش از دهانش تنوره مي کشد . به شهادت تاريخ ، آتش جنگ ها هميشه بر سر موضوعات اقتصادي شعله ور شده و بحث دفاع از اعتقاد و حقوق بشر و مسايلي از اين دست صرفا به منزله ي اقدامي در جهت توجيه ذهن افراد ساده لوح و سربازان پياده شرق و غرب مطرح گرديده که بايد براي فداکاري دليلي دروني داشته باشند. معمولا براي روشن کردن آتش ابتدا نيازمند خار و خلنگي هستيم که گيرايي بالايي دارد تا بتوان با شعله ي سرکش خار و خلنگ ها هيزم را به سوختن واداشت . آدم هاي احساساتي و متوهم که در گرداب منازعات قومي و فرقه اي دست و پا مي زنند در واقع همان خار و خلنگ هايي هستند که ناگهان شعله ور مي شوند و خرج آتش اصلي مي شوند و دست آخر خاکستري از آنها باقي مي ماند و کساني که با آتش جنگ غذايي تدارک مي بينند ديگر توجهي به خار و خلنگ و هيزم و خواسته ها و انگيزه هاي آنها ندارند .

کساني که کسب و کار آنها جنگ است و آنهايي که بساط عيش و نوش خود را بر تلي از کشته ها و به فنا رفته ها پهن مي کنند اعتنايي به نتايج تاسف بار منازعات خونين ندارند در واقع اين جنگ هاي نفرت انگيز و خانمانسوز است که فرهنگ و زبان و عواطف را به يغما مي برد و خشونت را نهادينه مي کند و کاسبان جنگ در جهان مي دانند که بايد با تمام وجود از اين فرصت مغتنم بهره بگيرند کما اين که اکنون آمريکايي ها مشغول بهره برداري از جنگ اوکراين هستند !

سالهاست که اقتصاد جهاني بر امواج جنگ سوار است و قربانيان آن نيز نظريه پردازان جنگي نيستند و از سياست چيزي نمي دانند چرا که روشن کنندگان آتش نفرت سر بر بالش ابريشمي دارند . جنگ معامله اي است که تنها خريدار ضرر مي کند نه دکان دار و عمده فروش ؛ و خريداران همان پياده ها هستند که هرگز در طول تاريخ محلي از اعراب نداشته اند . در همين جنگ اوکراين قرار نيست به آتش بياران معرکه آسيبي وارد شود . ضرر و زيان بيشتر متوجه کساني است که بدون اين که بدانند دعوا بر سر لحاف ملانصرالدين است وارد چنين معرکه اي مي شوند . سخنان ديروز رئيس جمهور صربستان به وضوح پشت پرده ي اين ماجرا را نشان داد .

تاريخ ، هيچ عصر و زمانه اي که در آن صلح حاکم بوده باشد را به ياد ندارد وچقدرساده و خوش خيال هستند کساني که براي برقراري جامعه ي بدون تضاد و تزاحم و برابري مطلق تلاش مي کنند زيرا چنين جامعه اي هرگز نه تجربه نشده و نه امکان تجربه ي آن وجود دارد . هزاران سال است که انسان ها با لالايي برقراري عدالت به خواب مي روند. همه ي سياستمداران هم به اين واقعيت تلخ اذعان دارند و اتفاقا با قبول چنين واقعيتي است که به ميدان مي آيند که به اصطلاح بر زخم ها مرهم بگذارند و ادعاي اصلي آنها نيز بيرون کشيدن گليم مردم خودشان از آب گل آلود جنگ هاي اقتصادي و رسانه اي و فرهنگي و سياسي است ولي دودي که از آتش جنگ برمي خيزد موجب فراموشي و مانع از ديده شدن افق هاي دور دست مي شود. در فرهنگنامه ي سياسي نمي توان براي دشمن معناي خاصي در نظر گرفت زيرا در منازعات سياسي شما همواره به دشمن نياز داريد به طوري که حتي اگر دشمني هم وجود نداشته باشد ، بايد آن را خلق کرد  !در دنياي سياست هرم قدرت بر قاعده اي اقتصادي استوار است به همين دليل امکان ندارد که بتوان اين هرم را بر راس آن استوار کرد . هرم براي برخورداري از تعادل بايد بر قاعده استوار باشد . از اين رو بازيگران عرصه سياست نمي توانند براي توجيه مشکلات و تنگناهاي مادي به دلايل غيرمادي متوسل شوند . وقتي نه روياي صلح قابل انکار است و نه واقعيت تلخ جنگ ، بهترين نوع سياست فراهم کردن زمينه هاي زندگي صلح آميز در شرايط جنگي است که شيوه اي سهل و ممتنع است و کار هر کسي نيست .