گرچه دروغ هرچند بزرگ باشد باورش سريع تر و آسان تر است اما دروغ، دروغ است و زمانه آن را افشا مي کند هرچند دير.

وعده ها و حرف هايي مي شنويم از همه سوي ، از مسئولان داخل و از مدعيان خارج که چنين مي کنيم و چنان. از حقوق بشر و اجرايي کردن آن مي گويند و از بهبودي اقتصادي. از آزادي و استقلال و براي پاسداشت کرامت انساني وعده ها مي دهند و بر سر وعده ها چه قسم ها که نمي خورند!

هميشه اينگونه بوده است زيرا دروغ ناشي از چند حس است. اول ترس. ترس از مجازات و افشا شدن گناه و جرم که آدمي را به دروغگويي سوق مي دهد. دوم فريب دادن و به تعبير خودماني گول زدن. حب مقام و ثروت و حفظ آن چه بسا انسان هاي مسئوليت پذير را به دروغگويي وا دارد. سوم مصلحت طلبي، براي آنکه فتنه اي روي ندهد و يا رفع شود و يا منفعتي ايجاد يا پايدار بماند و نهايتاً انگيزه ها و خواسته هاي ديگري که دروغ را جاري و ساري مي کند هم از کودکان کم سن و سال برمي آيد و هم از بزرگان در هر مقام و مُقام.

اما دروغ داريم تا دروغ. دروغ هايي مي تواند جهان و يا کشوري را به آشوب کشد و ملتي را به خاک سياه بنشاند.

در دنياي سياست پدر دروغ پردازان و دروغگويان آمريکاست که تاکنون با دروغ ها و ترفندهاي بزرگ کشورهايي را چونان نهنگ به کام کشيده ، مال و اموال آنان را ربوده، آبروي آنان را برده، نواميس مردمان را بر باد داده و بر خاکستر غم نشانده است.

چنانکه به تجربت ثابت شده بزرگ ترين دروغ تاريخ که همچنان از بلندگوهاي پر سر و صدا بلند است حقوق بشر است.

عراق و افغانستان، ليبي، يمن و لبنان، فلسطين و اوکراين که هنوزا هنوز در جنگ هاي خانمانسوز نيابتي مي سوزند و ناله هاي آنان در گوش مدعيان حقوق بشر فرو نمي رود مظلوم و محکوم دروغ هاي بزرگند. دروغ هاي حقوق بشري، دروغ هايي که بوي رفاه و بهزيستي مي دهد !

و اينک زمينه و شرايطي فراهم شده تا سوداگران زر و زور و تزوير، مليجک هاي به ميدان آمده خود را فرصتي دهند و حمايتي کنند تا به دروغ هاي بزرگ متوسل شوند و ملتي را بر عليه حاکميتي بشورانند. اين روش به کار آمده و آزموده هرچند به وسيله وسائل پيشرفته ارتباطي و صوتي تصويري سريع الوصول است و با هنرمندي در ذهن همگان ورود مي کند اما چندان هم جديد نيست. معاويه در جنگ صفين با امام علي(ع) براي فريب سربازان و جنگاوران طرف مقابل که بيم شکست داشت دستور داد تا قرآن ها را بر سر نيزه کنند و به مسلمانان اين گونه تفهيم کنند که ما همه پيرو يک کتاب هستيم و نبايد با يکديگر بجنگيم و چنين شد که ياران علي(ع) سلاح هاي خود را بر زمين گذاشتند.

کسب قدرت سياسي و اقتصادي پيوسته با دروغ سازگارتر بوده تا با راست. وقتي مي شنويم به کرات اين شعار زن، زندگي، آزادي که کشورهاي غربي حامي و مدعي آن شده و ايرانيان مخالف با انقلاب اسلامي را زير چتر اين شعار جمع کرده و تشويق و تحريک کرده اند تا چنان کنند که پرچم کشور خود را به آتش بکشند و بر همه راستي ها و ناراستي ها بشورند . غافل از اين که پاسخگويي به مطالبات زنان و همچنين احترام به عزت و کرامت نيمي از جمعيت کشور بايد به عنوان دغدغه اي فرهنگي دنبال شود و در آميختن آن با اهداف سياسي و همچنين دخالت دادن بيگانگان در اين امر نه تنها مشکلي از زنان ما حل نمي کند بلکه بر مشکلات آنان خواهد افزود . آيا آمريکاييي ها توانستند پس از چندين سال اشغال افغانستان براي زنان اين سرزمين کاري انجام دهند و سطح و سواد و بينش و رفاه ملت افغانستان را در حدي بالا ببرند که به استقبال طالبان نروند و سربازانشان اسلحه ها را بر زمين نگذارند . هيچ کس منکر وجود کاستي هاي فرهنگي خصوصا در مورد زنان نيست اما اگر قرار است تغيير و تحولي در اين زمينه رخ دهد بايد بر اساس فرهنگ و تمدن ايراني و آموزه هاي مبتني بر ارزشها باشد . قابل انکار نيست که در برخي از کشورهاي غربي نيز شاهد انتشار آمار مربوط به خشونت نسبت به زنان هستيم. برخي ها با زرنگي به دنبال اين هستند که بگويند زنان تنها در کشورهايي که با غرب مشکل دارند در تنگنا به سر مي برند در صورتي که رسيدگي به مطالبات زنان و پاسداشت حرمت آنان بايد به عنوان دغدغه اي جهاني مطرح باشد نه اين که تمام دنيا جغرافيايي خاص را به عنوان زندان زنان معرفي کنند تا اين تصور ايجاد شود که در ساير نقاط جهان زنان در بهشت زندگي مي کنند . اصولا هر اتفاقي که بايد در حوزه هاي فرهنگي رخ دهد نمي تواند با فرهنگ و تمدن و ارزش هاي ايراني بيگانه باشد و در اين گونه موارد نبايد به بيگانگان اجازه ي ميدان داري بدهيم آري مدعيان حقوق بشر با کدام راست به اين جايگاه رسيده اند؟

سربازان کشورهاي عضو ناتو به نام آزادي و دموکراسي در عراق و افغانستان چه جنايت-ها که مرتکب نشدند و چه خون هايي که نريختند!

و حالا با دروغ هاي بزرگ تر مي خواهند ايران را ايرانستان کنند زيرا جهان ديده اند و به قول سعدي جهان ديده بسيار گويد دروغ.

اگر هندوستان، پاکستان، چين و اسرائيل در آسيا بمب اتمي داشته باشند مهم نيست و خطري ندارند اما اگر ايران داشته باشد بيم آن دارند که نتوانند قدرت نظامي  خود را براي سلطه بر آن به کار گيرند چنانکه در طول اين سالها نتوانسته اند. اما ناگفته پيداست که دولت و حاکميت ما هم بي عيب و نقص نيست و اشتباهات و ندانم کاري هايي داشته است. متأسفانه ما به اندازه کافي نقطه ضعف نشان داده ايم تا به باور مردم ما بيايد که بعضي حرف هاي دشمنان و مخالفان جمهوري اسلامي درست است به همين دليل است که گاه همراهي اعتراضي با آنان را در خيابان ها داشته ايم و همين رويدادها مخالفان را اميدوارتر براي مقابله و هجمه رسانه اي کرده است.

دولت ما و مردم ما بايد با هوشياري در جهت اصلاحات و رضامندي مردم به ويژه در باب معيشت گام بردارند و طرحي نو دراندازند تا هويت، امنيت و قدرت بازدارندگي از شر و فتنه بر عليه کشور و ملت حفظ شود و هيچ قدرتي نتواند چشم بر تجزيه ايران و تضعيف آن داشته باشد.

و بترسيم از دروغ هاي بزرگ که باورشان راحت تر و سريع تر است.

چه خود گوييم و چه دشمنان!

والسلام