روزنامه عصر مردم در سراسر جهان یک پورتال خبری آنلاین آنلاین و منبع برای محتوای فنی و دیجیتال برای مخاطبان با نفوذ خود در سراسر جهان است. شما می توانید از طریق ایمیل یا تلفن به ما بپیوندید.
+(98) 713-234 8010-13
اگر از مردم سئوال شود که حداقل نام يک حزب را بيان کنند بعيد است حداقل 90 درصد مردم حزبي را بشناسند در صورتي که براساس سخنان حميد ملانوري مديرکل دفتر سياسي و دبير کميسيون ماده 10 قانون در نشست هم انديشي دبيران کل احزاب و گروه هاي سياسي با معاون سياسي وزارت کشور براساس قانون مصوب سال 1360، 250 حزب يا گروه سياسي داراي پروانه ثبت شده اند که برخي فعال بوده اند و برخي فعاليت چنداني نداشته اند...»
هم اکنون 110 حزب از احزاب گذشته، خود را با قانون تطبيق داده اند و 10 حزب جديد هم درخواست تأسيس دارند.
آنچه از اطلاعات وزارت کشور درآمده تاکنون 120 شعبه در مراکز استانها و هزار و 200 دفتر در مراکز شهرستان راه اندازي شده است...
با اين وصف به ياد اين ضرب المثل قديمي مي افتم که: «آفتابه لگن و قاشق چنگال صد دست، چلوکباب هيچي!»
راستي اين احزاب که جز نام و نشاني در ليست وزارت کشور ندارند کجايند؟ چه مي کنند؟ چه مي گويند؟ در کدام روزنامه و نشريه ديدگاه هاي خود را به نام حزبشان ثبت مي کنند؟ هر کدام چند عضو دارند، اساسنامه و مرامنامه هايشان را کي و در کجا به اطلاع مردم مي رسانند؟
گفته مي شود بعضي از اين احزاب از دولت پول گرفته و يا مي گيرند، دفترشان کجاست؟ و قس عليهذا.
و اما بعد:
ايران عزيز ما و انقلابي که 43 سال از عمر آن مي گذرد سالياني است با چالش ها و مشکلات سياسي و اقتصادي و هم اجتماعي روبروست. براي رفع اين مسائل و مشکلات نه از موضع حزبي آنها خبري هست و نه در بين مردم حضوري فعال دارند.
اينها چگونه احزابي هستند که بعضا در فصل انتخابات کم و بيش و به صورت بسيار ضعيف و در سايه پيدايشان مي شود و بعضا جلسات کم جان و کم تعداد محفلي تشکيل مي دهند.
متأسفانه بار سياسي و اقتصادي مملکت بر روي دوش رهبري و دولت است و گويي همين افراد مي بايد پاسخگوي مشکلات کشور باشند و بقيه در سايه اند.
براساس قانون اساسي نظام جمهوري اسلامي، احزاب و دسته جات با شرايطي آزادند و مي توانند فعاليت داشته باشند. اگر بناست که مردم از خواص تا عوام از چگونگي روند امور سياسي، اجتماعي و اقتصادي با اطلاع باشند به جز تريبون دولت که بعضا با مصلحت هايي همراه است و پيوسته در حالت دفاع مي باشد و يا رسانه ملي که مي توان گفت بعضي برنامه هايش چندان مقبوليت ندارند مردم مي بايد از چه طريقي در يک حکومت مردم سالار ديني آگاه و مطلع شوند؟
آيا جز اين است که احزاب فعال با مديران آگاه و باسواد مي بايد صاحب تحليل باشند و در رقابتي سالم به عنوان احزابي غيردولتي و آزاد مردم را از جريان امور باخبر سازند و موضع خودشان را با طرح هاي واقع بينانه ارائه دهند؟
کدام نماينده در گذشته و حال در مجلس شوراي اسلامي از طريق يک حزب فعال به مجلس راه يافته است؟
اگر در جنگ هاي نظامي فقط از موشک هاي پيشرفته استفاده کنيم و آسمان ما از وجود هواپيماهاي پيشرفته خالي بماند دشمنان ما هستند که اين خلاء را پر مي کنند.
امروز بيشتر طراحان غربي براي جنگ هاي غيرنظامي مانند جنگ سايبري، جنگ رسانه اي و جنگ تبليغاتي سرمايه گذاري مي کنند.
آيا جز اينکه مطبوعات خنثي، بازاري، زرد و غير آزاد که مدام طلب حمايت مي کنند مطبوعاتي داريم که بتوانند آزادانه ديدگاه هاي صاحب نظرانه خودشان را به دولت و مردم به صورت حرفه اي ارائه دهند؟
به نظر مي رسد سازمان هاي فرهنگي و سياسي و حتي نهادهاي اقتصادي به شکل جزيره اي عمل مي کنند و مردم مطالبه گري را فقط بايد در خيابان و ازدحام جمعيت هاي معترض دنبال کنند.
چرا نبايد احزاب، مطبوعات و مراکز فرهنگي، از پشتوانه قوي مردمي به عنوان تکيه گاهي براي مطالبه گري و درخواست هاي مردمي برخوردار باشند و پل يک طرفه خود را به پلي دوطرفه تبديل کنند؟
اگر گفته شود اين مملکت يعني ايران در برابر تهاجم همه جانبه دشمنان به طرز معجزه آسايي در همين حد توانسته بماند و خار چشم آمريکا باشد بي مورد نيست!
اکنون که در آستانه انتخابات مجلس شوراي اسلامي هستيم کدام يک از احزاب توانسته اند يا خواسته اند زمينه تنوير افکار عمومي را فراهم کنند.
از صدر مشروطيت تاکنون هرچند احزاب در ايران بختي براي استمرار و ماندن نداشته اند و حتي محمدرضا پهلوي شاه مخلوع ايران با غرور اعلام کرد: براي ايران يک حزب کافي است. حزب رستاخيز و پرونده احزاب ديگر را بست و بعد از پيروزي انقلاب اسلامي نيز جوانان مسلمان انقلابي شعار داند حزب فقط حزب الله و حزب جمهوري اسلامي هم که از دل حزب الله زاييده شد چندان توفيقاتي نداشته به ويژه ظرف 20 سال گذشته.
نقل شده است که آقايان آيت ا... خامنه اي و مرحوم هاشمي رفسنجاني در اوائل انقلاب در حضور امام خميني(ره) اعلام کرده اند اگر ايشان موافقت کنند دو حزب تشکيل شود و هر کدام از آنها در يک حزب فعال شوند و امام به دليل آنکه سابقه احزاب در ايران سابقه خوبي نبوده و باعث چنددستگي شده موافقت نکرده اند اما گفته اند که اگر نماز جمعه را با حضور اکثريت مردم حفظ کنند، نماز جمعه مي تواند جاي حزب را بگيرد...
سئوال: آيا ما توانسته ايم نمازهاي جمعه را با همان جمعيت هاي ميليوني حفظ کنيم؟
آيا نماز جمعه توانسته است جاي احزاب را در رقابت و شفاف سازي پر کند؟
چرا بايد آنقدر در دفاع از عملکردهاي دولت هاي گذشته و حال از رهبري خرج شود که بسياري از منتقدان خارجي و بعضأ داخلي همه مشکلات را ناشي از عملکرد رهبري بدانند؟
در صورتي که رهبر قدرت اجرائي نيست و يا اگر در مواردي هست، قداست رهبر مذهبي ايجاب نمي کند در موضعي قرار گيرد که پيوسته در حالت دفاع و يا نقد از عملکرد دولت باشد و يا دولت هاي کم کار ناموفق تکيه بر قدرتي داشته باشند که بتواند سخناني به مردم بگويد که آبي بر آتش است.
تاريخ روند امور اجرائي کشور و نيز عملکرد نمايندگان مجلس شوراي اسلامي و هم قوه قضائيه به ما درسي آموخته اند که مي بايد در پي اصلاح نقاط ضعف باشيم هرچند دنيا نقاط قوتي هم از ما در موضع دفاع از سرزمين و پيشرفت هاي علمي و نظامي سراغ داشته باشد.
مسلما از اين احزاب بي جان، صوري و ناتوان کاري برنمي آيد. ما به احزاب کارآمد نياز داريم تا مردم را در قدرت تحليل وقايع و رويدادها، قوي کنند و براي اصلاح امور اقتصادي و تحولات فرهنگي از مدرسه تا دانشگاه نسخه هاي درمان کننده بنويسند و نيز دردشناس باشند.
والسلام