وقتي سخن از فعال سازي صنعت گردشگري در فارس و شيراز در ميان است همه مسئولين و مردم بر سر کليات آن با يکديگر اتفاق نظر دارند اما همين که مي خواهند براي برنامه ريزي بر سر جزئيات آن و بستر سازي و ارزيابي امکانات اتاق فکري تشکيل دهند بر سر در اولويت قرار دادن ظرفيت ها ، هر کدام مسيري متفاوت را در پيش مي گيرند که با ذائقه ي خودشان همخواني دارد . عده اي با اشاره به وجود زيارتگاه هاي پرشمار در فارس و شيراز اين گونه نتيجه گيري مي کنند که بايد روي اين موضوع متمرکز شوند و امکانات را نيز به اين سمت هدايت نمايند .

عده اي ديگر با توجه ويژه به آثار باستاني منحصر به فرد در فارس بر اين باور هستند که چون اين آثار روايتگر ديرينگي رواج تمدن و فرهنگ سرزمين باستاني ايران و بيانگر تاثيرگذاري فرهنگ و منش ايراني بر ساير ملت هاست ، توجه به اين شاخه از گردشگري را براي به رخ کشيدن هژموني ريشه دار ايرانيان لازم و ضروري مي دانند .

عده اي ديگر با اشاره به تنوع اقليمي و وجود جنگل و کوه و دشت و صحرا و دره ها و تنگه هاي خوش آب و هوا در فارس ، توجه ويژه به اکوتوريسم را پيشنهاد مي دهند. عده اي ديگر با اشاره به اين که فارس در طول هزاران سال زير سايه فرهنگ رواداري شاهد همزيستي مسالمت آميز پيروان اديان گوناگون بوده ، توجه به اين قابليت فرهنگي و به نمايش گذاشتن آن را مفيد مي دانند . به موازات چنين رويکردهايي مطرح بودن شيراز به عنوان قطب پزشکي ايجاب مي کند که با توجه به نزديکي استان فارس به کشورهاي ثروتمند حاشيه خليج فارس ، بسترهاي مناسبي براي سرمايه گذاري و احداث بيمارستان هاي مجهز و ساخت هتل هاي مجلل در شيراز را رويکردي اقتصادي و قابل توجيه توصيف مي کنند .

با در نظر گرفتن تمامي اين موارد بايد اذعان داشت که تمامي شاخه ها و بخش هاي گردشگري نه تنها با يکديگر مغايرتي ندارند بلکه مي توانند به ياري هم بشتابند و تکميل کننده اين رنگين کمان باشند . متوليان بخش هاي گوناگون گردشگري هم که هر ساله در ايام تعطيلات نوروزي تلاش مي کنند با پر مخاطب جلوه دادن بخش مورد نظر خود از طريق ارائه آمارهاي ميليوني بازديد کنندگان ، توجه به نوع خاصي از گردشگري را تبليغ نمايند نيز بايد بدانند که ايران در طول هزاران سال به دليل قرار گرفتن در ميان سرزمين هاي شرقي و غربي و شمالي و جنوبي ، همواره به اعتدال و ميانه روي و همزيستي مسالمت آميز پيروان اديان و نحله هاي گوناگون فکري روي خوش نشان داده و وجود اقوام گوناگون با سنت هاي متفاوت گوياي اين واقعيت تاريخي است . لذا شايسته نيست در حالي که از منظر مورخين و پژوهشگران صاحب نظر در زمينه گردشگري نام ايران در کنار هند و چين و مصر و يونان که همگي خاستگاه تمدن بوده اند قرار مي گيرد؛ در حالي که درآمد ايران از رهگذر صنعت گردشگري به پاي کشورهاي کوچک واقع شده در حاشيه خليج فارس هم نرسد و کار به جايي برسد که مردم ما براي چشيدن طعم آسايش ناگزير به انتقال دارايي و ثروت خود به کشورهايي نظير ترکيه و عمان و قطر باشند !

چندين دهه تجربه به کارگيري انواع شيوه هاي ناکارآمد مديريتي در حوزه گردشگري بايد به ما آموخته باشد که پرهيز از انحصارطلبي و خود شيفتگي و ايجاد فضايي انساني زير سايه رواداري هاي مبتني بر واقع بيني از لوازم توسعه صنعت گردشگري است .