از سردر ورودی بریتیش میوزیم تا انتهای ساختمان دوطبقه  ای که مهمترین و باارزش-ترین میراث  های کهن زیر و روی تمدن  های بزرگ را در قاب و قفل دارد ایران یکی از کشورهای دربردارنده گنجینه  های بی  نظیر است که چشم مردمان جهان را در حیرت و تحیر فرو برده و یک سئوال بی  پاسخ پیوسته اذهان بازدید کنندگان را درگیر کرده است و آن اینکه این همه هنر و توانایی در چه دوره  ای از دوره  های تاریخی به منصه ظهور رسیده  اند؟

اشیاء طلا و نقره و سفال  های هنری کشف شده و تندیس  های سنگی و سردرهای دزدیده شده سرمایه  های بی  بدیل و بی  نظیری هستند که برای کشورهای اروپایی و هم آمریکا دکانی درآمدزا شده  اند.

هر آنچه در موزه لوور فرانسه، موزه بریتانیا و موزه  ای در آمستردام هلند دیدم نمونه  ای از آنها را در هیچ یک از موزه  های خودمان به آن سلامت و درستی ندیدم حتی در موزه ایران باستان.

عجیب نیست که فهم شاهان ما در عصر قاجار و دوره رضاشاه به آن اندازه بوده که ناصرالدین شاه به کاشفان فرانسوی بگوید: «هر آنچه از طلا یافتید به ما بدهید و دیگر یافته  ها از آن خودتان.»

آری این چنین بود که تخت  جمشید وقتی از زیر خاک درآمد زیروزبر شد و گنجینه  های آن به غارت رفت.

در شوش، املش لرستان، در همدان و بسیار شهرهای تاریخی خفته در زیر خاک آثار و میراث  های باستانی با همین ماجرا روبرو شدند.

از آن تاریخ تاکنون یعنی در 200 ساله اخیر بازار سودا و سود اشیاء عتیقه چنان گرم است که مهمترین محموله  های قاچاقی که به اروپا و آمریکا رفته  اند آثار باستانی و میراث  های فرهنگی و تمدنی ما بوده است.

امروز هم هر گوشه  ای از ایران زرخیز را که مشمول کند و کاو کنیم آثاری می  یابیم که چه بسا از هزاران بشکه نفت باارزش  تر باشند.

هر آنچه یاغیان نتوانسته  اند بدزدند و ببرند سازه  های باارزش دوره  های تاریخی است که فارس نسبت به تمامی دیگر استان  های کشور از دوره پادشاهی هخامنشیان تا اشکانیان و ساسانیان و حتی دوره  های بعد از حمله اعراب آثار بکر و حفظ شده  ای دارد که اکثر جهانگردان دنیا آرزوی دیدن آنها را دارند.

برای بهره  برداری و درآمدزایی از صنعت گردشگری که امروز به یکی از صنایع مهم و مورد توجه تمامی کشورها تبدیل شده است می  باید برنامه داشت و سرمایه  گذاری کرد از توسعه و ترمیم راه  های زمینی، هوایی و دریایی گرفته تا هتل  سازی و هتلداری و نوآفرینی صنایع دستی برای توسعه جهانگردی تا ایجاد امکانات رفاهی که می  باید از صد سال قبل در دستور کار می  بود اما متأسفانه در دوره اخیر چندان به آن توجه نشده است و به اهمیت آن هنوز مسئولان امر پی نبرده  اند و اگر هم پی برده  اند رغبتی برای توسعه و سرمایه  گذاری کلان نکرده  اند. غافل از آنکه درآمد گردشگری می  تواند از فروش نفت و گاز و برق و درآمدهای مالیاتی بیشتر باشد و ایجاد اشتغال و کار در حرفه  های مختلف کند.

نباید بترسیم که اگر جهانگردان آمدند فرهنگ غرب و برهنگی را به جامعه ما تحمیل می  کنند. مگر در دوره پهلوی  ها که همه دروازه  های کشور به روی جهانگردان باز بود دین و ایمان ما از دست رفت؟ مگر انقلاب اسلامی که همه را حیرت  زده کرد از نهضت امام حسین(ع) بهره نبرد؟ در تعاملات اجتماعی و در روابط بین  الملل برد از آن فرهنگی است که در عمل مفید واقع می  شود و باورمند است.

در جامعه یکدست هیچ حرکت و اتفاق رقابتی که موجد اعتلای فرهنگ می  شود روی نخواهد داد. جهان هستی که حرکت و رویش آن بر اساس تضاد گذاشته شده درسی و عبرتی برای ماست تا به جامعه خود مصونیت دهیم.

آنچه مهم است اینکه ما در صنعت گردشگری به تجدیدنظر در افکار و باورهای خود نیاز داریم ما می  توانیم نسبت به غربی  ها متفاوت باشیم و متفاوت فکر کنیم اما از روش  ها و برنامه  های آنها سود ببریم. همان کاری که در صنایع نظامی کرده  ایم.

اگر کارنامه چهل ساله جمهوری اسلامی را بخواهیم نمره دهیم. بیشترین نمره از آن طراح دانش  بنیان  ها خواهد بود که جوانان ما را به اندیشه  های متعالی رهنمون کرده است.

استقلال با بستن مرزها و در لاک خود فرو رفتن به دست نمی  آید. استقلال با اقتصاد قوی، امنیت همه جانبه، صلح و رشد فرهنگی نهادینه می  شود. بر باد رفته  ها درسی است برای حفظ بر باد نرفته  ها.

میراث  های گرانقدر بر باد نرفته  ها را حفظ کنیم و صنعت گردشگری را رونق دهیم که به رشد اقتصادمان کمک می  کند.

امروزه می  بینیم و می  دانیم که کشوری مانند فرانسه و انگلستان و آلمان که در صنعت نمره بالایی دارند درآمد هنگفتی از گردشگری نصیبشان شده است. حتی کشورهای آسیایی مانند تایلند و آفریقای جنوبی هم علیرغم آنکه چندان آثار باستانی ندارند گردشگری را به شیوه  ای نوین رونق داده  اند و از محیط و آب و هوا و طبیعت بهره برده-اند.

کشور امارات متحده عربی و قطر هم که آب و هوایی خشک و بیابانی دارند به درآمدهای نفتی و تجاری بسنده نکرده و هم و غم خود را به جذب گردشگر و رونق صنعت جهانگردی صرف کرده و می  کنند.

کشور ما که این همه امکانات طبیعی و سازه  های باستانی دارد نسبت به دیگر کشورهای همسایه می  تواند گوی سبقت را در صنعت گردشگری برباید مشروط بر آنکه برای رونق آن سرمایه  گذاری کنیم.

والسلام