وقتی از بالا رفتار انسان ها را زیر نظر می گیریم به راحتی می توانیم تشخیص د  هیم که همه اهد  اف مشترکی را د   نبال می کنند . زند  ه ماند  ن د  ر راس این هد   ف ها قرار د  ارد   که د  ر گرو تامین نیازهای اولیه است. د  ر مرحله د  وم هد  ف د  یگری جلوه گری می کند   که ویژه انسان است و آن چگونه زند  گی کرد  ن است . د  ر این مرحله انتخاب راه و روش زند  گی با د  انش و ظرفیت های د  رونی و شناخت از هستی و جغرافیا و شرایط محیط پیوند  ی مستقیم د  ارد   و اینجاست که راه ها از یکد  یگر جد  ا می شود   . پر واضح است که بهره گیری از روش های گوناگون برای زند  گی از یک سو محد ود یت منابع از سوی د یگر به د  لیل تعارض منافع ، همزیستی مسالمت آمیز را د  شوار می کند   . نمونه ای از این د  شواری د  ر د  استان نماد  ین خلقت د  ر کتب آسمانی نقل گرد  ید  ه است . آنجا که هابیل و قابیل خواهان ازد  واج با یک نفر هستند . د  ر حال حاضر هم محد  ود  یت منابع و نیازهای مشترک د  ر جوامع کوچک و بزرگ به تعارض منافع می انجامد   . مسلما د  ر چنین شرایط وانفسایی لذت برد  ن از زند  گی کار آسانی نیست. چه بسا تعارض منافع منجر گرد  د   که زند  گی راحت یکی د  ر گرو د  شواری زند  گی د  یگری باشد  . د  ر این میان مکاتب سیاسی مد  عی برقراری توازن بین نیازها و امکانات و برقراری عد  الت بین انسان ها یکی د  و تا نیستند   ولی تاکنون هیچ یک نتوانسته اند   نسخه ی جامع و مانعی برای حل این مشکل بنویسند  .

حل مشکل تعارض منافع د  ر جوامع کوچک و سنتی از رهگذر خویشاوند  ی و قرابت و پیوند  های عاطفی و باورهای د  ینی تا حد  ود  ی قابل حل است اما د  ر سطح بین المللی، تعارض منافع منجر به د  رگیری کشورها با یکد  یگر می شود   و مشکلاتی به وجود   می آید   که نمی توان با راه حل های معمول و رایج د  ر جوامع کوچک آنها را برطرف کرد  . صرف نظر از اید  ه آل ها و آرمانهایی که به ذهن ما خطور می کند   ، د  ر جهان واقعی آنچه حرف اول و آخر را د  ر موضوع تعیین سهم ملت ها می زند   ، قد  رت است . وقتی ما از قد  رت سخن می گوییم این امر ناظر بر قد  رت نظامی نیست چرا که قد  رت نظامی بد  ون اتکای به قد  رت اقتصاد  ی بالا نه بازد  ارند  ه است و نه می تواند   برانگیزانند  ه باشد ! قد  رت به مفهوم واقعی کلمه د  ر فرهنگ و اقتصاد   با تمام زیرشاخه هایی که هر کد  ام می توانند   د  اشته باشند   نهفته است و قد  رت نظامی برخاسته از قد  رت اقتصاد  ی و فرهنگی است که می تواند   اثرگذار بود  ه و هیبت و بازد  ارند  گی د  اشته باشد   . د  ر حال حاضر کشورهای توسعه یافته برای پاسخگویی به نیازهای مرد  م خود  شان، کشورهای توسعه نیافته و حتی د  ر حال توسعه را تحت فشار قرار می د  هند   . کاملا آشکار است کشورهایی که از لحاظ علمی و تکنولوژی و فرهنگ و اقتصاد   د  ر حد   و اند  ازه ای نیستند   که بتوانند   از د  اشته های خود   برای ایجاد   ارزش افزود  ه و تولید   کالای قابل مصرف و بی رقیب بهره گیری نمایند   ناچار به خام فروشی و تعامل یک سویه با کشورهایی هستند   که توانایی های لازم را د  ر خود   ایجاد   کرد  ه اند  . این که سران کشورها د  ر سخنرانی های د  اخلی و خارجی و موضع گیری ها چه می گویند   و چه می شنوند   معیاری برای د  اوری عملکرد   آنها و اند  ازه گیری میزان د  شمنی و د  وستی آنها با یکد  یگر نیست چرا که د  ر د  نیای سیاست آنچه بیش از هر چیز اهمیت د  ارد   نه شعارها و تهد  ید  ها و موضع گیری ها و صف بند  ی ها و بیانیه ها بلکه خروجی نهایی عملکرد  هایی است که بازخورد   آن را مرد  م د  ر زند  گی خود   احساس می کنند   و می بینند   . لذا ما برای این که ببینیم د  و کشور د  وست و یا متخاصم د  ر جریان برخورد  ها و همراهی ها و موافقت ها و مخالفت ها برند  ه بود  ه اند   یا بازند  ه باید   به نمود  ارها و شاخص های اقتصاد  ی آنها توجه کنیم . سیاست مد  اران حرفه ای حتی گاه به برخورد  های نظامی هم برای ارزیابی و تحلیل روابط د  و کشور توجهی نشان نمی د  هند   چرا که ممکن است وسیله ای برای گمراهی اذهان باشد   . د  ر د  نیای سیاست ، د  وستی و د  شمنی را باید   د  ر موقعیت کشورها جستجو کرد   به این معنا که اگر کشوری خود   را د  ر موقعیتی قرار د  هد   که کشوری د  یگر از این موقعیت سود   ببرد   ، از منظر سیاسی تامین کنند  ه ی منافع آن کشور است . بنابراین چند  ان شگفت انگیز نیست که کشورهای قد  رتمند   برخی سرکشی ها و شعارهای تند   را تحمل کنند   تا به شائبه ی د  شمنی طرف مقابل د  امن زد  ه شود   و یا د  شمن کوچک و ضعیف خود   را بزرگ جلوه د  هند   تا از این و آن باج بگیرند   زیرا آنچه برای آنها حائز اهمیت است سود  ی است که از موقعیت های ایجاد   شد  ه می برند   نه توهین و تهد  ید  ی است که می شنوند   . برای نمونه کشور ترکیه صرف نظر از شعارهایی که بر علیه اسرائیل می د  هد   چون د  ر تعامل گازی و نفتی با این کشور است از منظر اقتصاد   سیاسی تامین کنند  ه ی منافع اسرائیل است . ضرب المثل معروفی است که می گوید   " ای کاش شری راه بیفتد   که سود   ما د  ر آن باشد  " سیاستمد  اران زیرک همواره به د  نبال شری هستند   که سود   و سود  ای خود   را د  ر آن جستجو کنند   و این تنها افراد   خوش باور هستند   که د  ر د  ریای بحران ها و شر و شورها غرق می شوند   و فریاد   رسی ند  ارند   و د  ر عین حال دست از کمر برنمی د  ارند   . نقل می کنند   فرد  ی که خنجری به کمر بسته بود   د  ر حال کتک خورد  ن بود   . شخصی که او را کتک میزد   از او پرسید   این خنجر را برای چه به کمر بسته ای ؟ آن شخص پرمد  عا گفت : برای آن که اگر کسی به من نگاه چپ کرد   او را بکشم ! او هم د  ر پاسخ گفت : خد  ا را شکر که ما جرات نمی کنیم به جنابعالی نگاه چپ کنیم ! و باز هم او را کتک زد   . ما از این کتک خور های حرفه ای د  ر د  نیای سیاست زیاد   د  اریم !!