برخی با نگاه اول به آموزه های اخلاقی مشترک بین ادیان گوناگون شتاب زده به این نتیجه می رسند که با وجود این همه مشترکات نباید برای همزیستی مسالمت آمیز پیروان ادیان کوچکترین مانعی وجود داشته باشد هدفی که پیامبران نیز به دنبال آن بوده اند اما آنچه مسیر حرکت موحدین را از یکدیگر جدا کرده و موجب ناسازگاری باورمندان به ارزش های اخلاقی مشترک گردیده ، تعارض منافع است. داستان سمبولیک خلقت آدم و حوا و درگیری هابیل و قابیل بهترین نمونه برای به نمایش گذاشتن نقش تعارض منافع در ایجاد فاصله بین انسان ها است . وقتی دو نفر چشم به یک امتیاز منحصر بفرد دارند یا باید یکی به نفع دیگری کنار برود و یا در جریان منازعه مغلوب شود.

در این میان آنچه جای خالی آن به وضوح احساس می شود ساز و کاری است که می تواند با فراهم آوردن بستری مناسب برای تعامل و تقسیم فرصت ها و واگذاری مسئولیت ها بر اساس توانایی ، همزیستی مسالمت آمیز را محقق سازد .

ادعای تمامی مکاتب سیاسی تاکنون این بوده که از توانایی لازم برای ایجاد تفاهم و به حداقل رسانیدن چالش ها در جوامع انسانی برخوردارند .

ولی سبک نوینی از زندگی که دستاورد درآمیختگی فرهنگ ها و گسترش ارتباطات است از آب و خاک ، دشمن ، ارزش های اخلاقی و حقوق فردی و اجتماعی و ... تعریفی نو ارائه می دهد که نتیجه ی ناکامی مکاتب سیاسی در ترسیم دورنمایی امیدوار کننده از فردایی است که پیش روی بشریت است و نشانه هایی از ایجاد شکاف بین افکار عمومی جهانی و مواضعی که دولت ها در چارچوب مناسبات سیاسی و اقتصادی دنبال می کنند دیده می شود .

دغدغه های مشترکی نظیر بحران آب و هوایی، کمبود منابع و رشد جمعیت ، منازعات نظامی در جای جای جهان و ... افکار عمومی جهانی را به تدریج متقاعد می سازد که دوران اداره جهان توسط کسانی که موجودیت خود را در نابودی دیگران جستجو می کنند به پایان رسیده و لزوم میدان داری اندیشمندان در عرصه مدیریت جامعه جهانی بیش از هر زمان دیگری احساس می شود .

در میان روشنفکران نوعدوست که تعدادشان رو به افزایش است و تاثیرگذاری بالایی بر دیگران دارند کمتر کسی پیدا می شود که طرفدار برتری نژادی و قومی و حق به جانب بودن صاحبان قدرت نظامی و مدعیان باورهای خشونت زا باشد ؛ بر همین اساس بعید به نظر می رسد که بتوان در آینده ای نه چندان دور شاهد مدیریت جمعیت ، منابع و مناسبات اجتماعی و فرهنگی در سطح جهان با راهکارهای متداول و مکاتب فکری و سیاسی تجربه شده بود زیرا تحولات ایجاد شده مبتنی بر روشنگری های جهانی به طرح مطالباتی انجامیده که افکار عمومی جهانی زیر بار بازگشت به ناسیونالیسم افراطی ، فاشیسم ، دیکتاتوری و ایده های خشونت زای بنیادگرایانه نمی رود .

جهان ظرف چند صد سال گذشته تحت تاثیر اقتصاد جنگ ناشی از تعارض منافع قرار داشته و شعله ور شدن ناسیونالیسم افراطی و گرایش های قومی نیز به تجزیه امپراتوری ها انجامیده و انرژی زیادی صرف ملت سازی های چالش برانگیز شده است .

از یک منظر ما در انتهای راهی قرار داریم که طی هزاران سال نتوانسته جامعه ی بشری را به بهشت این جهانی رهنمون سازد چه رسد به بهشت آن جهانی بنابراین باید منتظر دگرگونی هایی بود که بسیاری از معادلات و مناسبات را به هم خواهد ریخت .

برخی بر این باورند که تعریف جدیدی از انسان در حال شکل گیری است که تمایزهای قومی و قبیله ای در آن جایگاهی ندارد . در تعریف جدید تمامی کسانی که قادر به اندیشیدن و خلاقیت و لذت بردن از زیبایی ها هستند ، انسان تلقی می شوند و چنین کسانی حق دارند با درانداختن طرحی نو ، طعم همزیستی مسالمت آمیز را بچشند و بهشتی را که هزاران سال در آسمان جستجو می کردند ، در روی زمین محقق سازند . ایفای نقش در سیرکی که برای تمامی بازیگرانش نقشی منفی طراحی کرده اند و قلبشان را از کینه های موهوم انباشته اند تا به توهم ذیحق و برتر بودن بر چهره ی یکدیگر چنگ بیندازند ، کسالت بار و مشمئز کننده است . وقت آن رسیده که با قداست زدایی از نفرت و منازعات کشدار نافرجام و طرح ادعاهایی که بخشی از جمعیت جهان را مرده می خواهد به عقلی و دانشی که از پشتیبانی فطرت برخوردار است میدان بدهیم و همزیستی را در سایه ی نوعدوستی جار بزنیم و در سال های پایانی حاکمیت اقتصاد جنگ همان چیزی باشیم که خداوند ما را برای آنگونه بودن خلق کرده است.