ادعای نمایندگی مردم شباهت زیادی به ادعای بندگی خدا دارد لذا همانگونه که اظهار ایمان و بندگی و قرار گرفتن در صف مومنین به تنهایی برای جلب رضایت خداوند کافی نیست ، افتخار نمایندگی و سخنگویی مردم نیز تنها با نامزدی در انتخابات و دریافت مجوز ورود به مجلس به دست نمی آید . خداوند چندین بار در قرآن این موضوع را مورد اشاره قرار داده که برخی تصور می کنند همین که اظهار ایمان کردند ما از آنها می پذیریم در حالی که اینگونه نیست و آنها به چیزهای زیادی از جمله مال و جان و محصول و ... آزمایش می شوند.

نمایندگان نیز در بزنگاه های گوناگون برای اثبات نماینده ی مردم بودن خود در شرایطی که مردم در تنگنا قرار دارند یا بر تقاضایی پافشاری می کنند و چشم انتظار تصویب قانونی گره گشا هستند ، مورد آزمایش قرار می گیرند. اگر قبول داشته باشیم که مجلس باید در راس امور باشد آنگاه به این نتیجه می رسیم که گرانی و تورم و مشکل مسکن و ازدواج و کاهش ارزش پول ملی و معضلات متنوع فرهنگی ، پیش از آن که نشان دهنده ی ناکارآمدی دولت ها باشد ، بیانگر انفعال مجلس است که از اختیارات زیادی برای نظارت و قانونگذاری برخوردار است .

البته در جامعه ی نیمه سنتی ما نمایندگی و سخنگویی مردم صرفا در چارچوب عضویت در مجلس تعریف نشده و بسیار پیش آمده افرادی بدون این که چنین عنوانی داشته باشند نه تنها مطالبات عمومی را پیگیری کرده اند بلکه فراتر از آن خودشان هم طرح مطالبه می کنند. ضمن این که رسانه ها نیز بازتاب دیدگاه های مردمی را جزو وظایف خود می دانند لذا نمایندگان هم بارها با استناد به مطالبه گری مطبوعات موضوعی را در مجلس مطرح کرده اند. در حال حاضر مطالبه گری ها از جایگاه های گوناگونی دنبال می شود . از صاحبان تریبون های عمومی گرفته تا مسئولین کشوری و استانی و اساتید دانشگاه ها و کارشناسان وزراتخانه ها ، پژوهشگران ، رسانه های دیداری و شنیداری و مطبوعات و رسانه های برخط و حتی کسانی که به اقتضای شغل خود از ورود به عرصه های سیاسی منع شده اند نیز به چنین عرصه ای ورود پیدا می کنند ولی هیچ کدام از اینها غیر از نمایندگان مجلس حربه ای قانونی برای پیگیری مطالبات ندارند در حالی که مجلس هم قادر به استیضاح و پاسخجویی است و هم می تواند با قانونگذاری در جهت بسترسازی و تسهیل تحقق مطالبات گام بردارد. ناگفته نماند که شبکه های خارجی نیز با سوء استفاده از کم کاری نهادهای نظارتی و تقنینی و حتی رسانه های داخلی بخشی از برنامه های خود را به طرح مطالبات مردم ما اختصاص می دهند و با یادآوری وعده های محقق نشده ، افکار عمومی را به سمت و سوی اغراض خود هدایت می کنند و کیست که نداند توفیق رسانه های غیرخودی در واقع نتیجه ی ناتوانی و فشل بودن رسانه های داخلی و کم کاری و انفعال نمایندگان مجلس است .

باور مردم این است که نمایندگان جز بر زبان آوردن سخن مردم و حراست از منافع ملی هیچ وظیفه ی دیگری ندارند و هر اقدام و ماموریتی که برای خود تعریف می کنند باید در این چارچوب قابل توجیه باشد .

طبیعتا کسی که می خواهد اکثریت مردم را نمایندگی کند و با اعتماد به نفس از طرف آنها سخن بگوید باید از هر جهت در چشم و دل اکثریت مردم جایگاهی در خور یک نماینده داشته باشد که چنین امری با کسب آرای حداقلی و مشارکت پایین تر از 80 درصد ممکن نیست ! آنچه در جریان یک استیضاح یا تحقیق و تفحص موجب ایجاد هیبت و نتیجه بخشی می شود میزان آرای مردمی نمایندگانی است که به دنبال اثبات حرف شنوی خود از مردم هستند. یک نماینده واقعی وقتی سخنی بر زبان می آورد باید بتواند ضمن جلب خشنودی عامه مردم ، تایید کانون های دانشگاهی و کارشناسان خبره را نیز به دست آورد که امری سهل و ممتنع است یعنی در عین سادگی بسیار دشوار است . برای نمونه کسی که وعده ی ساخت یک میلیون مسکن در سال را می دهد ممکن است بتواند نظر مردم عادی را که قادر به درک لوازم و مقدمات و بودجه و ساز و کار و حساب و کتاب چنین کار بزرگی نیستند به خود جلب کند ولی کارشناسان خبره که تخصص آنها شهرسازی است و با چم و خم ساخت و ساز و قیمت روز مصالح و ظرفیت های موجود آشنا هستند بلافاصله واکنش نشان می دهند و چنین امری را غیرممکن توصیف می کنند . یک نماینده همین که در چند مورد اظهار نظر کرد ، اهل اطلاع بدون توجه به عناوین پرطمطراقی که او برای خود ردیف کرده ، می فهمند که از لحاظ عقلی و علمی در چه مرتبه و جایگاهی قرار دارد. از این رو ارتباط تنگاتنگ با مجامع علمی و دانشگاهی برای یک نماینده ی مجلس تکمیل کننده ارتباطات مردمی اوست و این دو باید توسط یک نماینده به صورت موازی دنبال شود لذا اگر نماینده ای از منظر دانشگاهیان فاقد وجاهت علمی باشد هر چند وی مدعی مردمی بودن باشد به دلیل این که قادر به اتخاذ تصمیماتی عقلانی و علمی و خردورزانه به نفع مردم نیست نماینده ی موفقی نخواهد بود خصوصا اگر وامدار جریانات و باندهای خاصی باشد!

ترکیب " عصاره ی ملت " که برای مجموعه ی نمایندگان مجلس به کار می رود باید مصداق عینی داشته باشد و رفتار نمایندگان به گونه ای باشد که همگان تصدیق کنند عده ای که زیر یک سقف مشغول قانونگذاری ، نظریه پردازی و نظارت بر عملکرد سایر قوا هستند از دل فرهنگی چند هزار ساله بیرون آمده اند و اگر جز این باشد ، ما نیازمند بازتعریف ترکیب " عصاره ی ملت " در چارچوب معیارهایی هستیم که عدم برخورداری از آنها مانعی بزرگ بر سر راه عضویت در مجلس است.