از آغاز پیدایش مادها و پارس  ها تا به اینک که بیش از 2500 و اندی سال از آن می  گذرد ایران ما برای بقای خود و حفظ مرزهایش پیوسته در دفاع و حمله بوده و جنگ، رویدادی اجتناب  ناپذیر بوده است.

سرنوشت سلسله  های پادشاهی، حفظ مرزها، دارایی  ها، امنیت فرد و جامعه، تحولات فرهنگی، حفظ میراث  های باستانی و فرهنگی، رشد و توسعه اقتصادی و نهایتا روابط با همسایگان در گرو تدبیر و سیاست حکام و توانایی دفاع از سرزمین و دستاوردهای علمی و صنعتی آن بوده است.

امروز هم ما دشمنانی داریم و کمتر از همیشه دوستانی زیرا در شرایط فعلی که انقلاب صنعتی و الکترونیکی زندگی را سرعت بخشیده و سبک زندگی ماشینی نیازها را بیش از گذشته توسعه داده و افزون کرده   روابط عاطفی بین ملت  ها و حتی بین افراد یک ملت به شدت کاهش یافته انسانها از آسمان بریده و ناامید، به زمین و هر آنچه می  توان از آن سود کرد چسبیده  اند و جنگ در اشکال مختلف رخ نموده است.

امروز دیگر زور بازو و پهلوانی برنده منازعات و مقابله  ها نیست، قوانینی هم حاکم بر جنگ  ها نیست و اگر هم باشد روی کاغذ رنگ باخته و کهنه شده است.

ما در عصری زندگی می  کنیم که فریب، حیله و کلاهبرداری و دروغ ابزار سیاست روابط بین  الملل است و اگر دستی به دوستی از آستین بیرون می  آید دشنه  ای در خفا برای ضربه زدن آماده است.

جنگ  ها ناجوانمردانه و به دور از عدالت و ترحم است و دشمن و دوست، نظامی و غیرنظامی نمی  شناسد. منافع ملی کشورها اولویت اول هر دولتی است حتی اگر از طریق، قاچاق، دزدی، چپاول، جنگ، کلاهبرداری و خیانت به دست آمده باشد.

اگر روزگاری اسکندر، هولاکو، چنگیز، ترکان عثمانی و پیش از آن امپراطوران رم و یونان به کشور ما حمله  ور می  شدند و در شکست و پیروزی  ها ملت ما سهم می  داشت. شمشیر در برابر شمشیر و قدرت بدنی در برابر قدرت بدنی و زورآزمایی لشکری در برابر لشکری تعیین کننده می  بود امروز تنها می  توان با یک بمب اتم شهر ی را با خاک یکسان کرد بدون آنکه زخمی برداشت و یا خسارتی متحمل شد.

جنگ امروز جنگ با ابزارهای دیگر هم معمول است. جنگ رسانه  ای، جنگ سایبری، جنگ اقتصادی، جنگ تحریم و انزوای سیاسی، جنگ آب و هوا، جنگ در فضاهای مجازی بی  در و پیکر، جنگ داروهای مخدر، جنگ پنهان آلودگی  ها، جنگ ربودن ابرها و آب  ها و نهایتا جنگ ربودن و مخدوش کردن باورها و اعتقادات است.

با این وصف کدام کشور یا ملت می  تواند مصونیت صد سال قبل را از این همه جنگ داشته باشد بدون آنکه در آموزش و پرورش و فرهنگ و هنر توانسته باشد سرمایه  گذاری کند و پشتوانه  ای از فهم، دانش و تجربه را در طول زندگی مایه اولیه و جنگ  افزاری مقابل تجاوزات دشمنان در پس  انداز آحاد ملت ایجاد کند؟.

هر قدمی که به عقب برگردیم ده قدم از پیشرفت بازمی  مانیم. سرعت انتقال تکنولوژی و تنوع مصنوعات به گونه  ای است که وسائل دیروز از وسائل امروزی عقب می-مانند.

وقتی در ایران انقلاب اسلامی پیروز شد اکثریتی از مسئولان حکومتی بر این عقیده بودند که فوتبال وسیله  ای استعماری است و آموزشگاه  های رایانه  ای منحرف  کننده  اند.

دستور آمد که ویدئوها را از مدارس جمع  آوری کنند و کتابخانه  ها تصفیه شوند. مدتها با آنتن ماهواره  ها مبارزه شد و چه بسیار نارضایتی  ها و خسارت  های مادی که به بار آورد. در ادارات اگر مردها پیراهن آستین کوتاه می  پوشیدند مؤاخذه می  شدند و خیلی تغییرات دیگر که جای بحث فراوان دارد.

اما امروز با گذشت 45 سال از همه آن سلیقه  های شخصی و دیدگاه  های سیاسی و فرهنگی نچسب عقب  نشینی شده حتی اگر به مصلحت امری نیک و پیگیرنده می  بوده.

جامعه به سمتی در حرکت است که صنعتی شدن الزام  آور است و فرهنگ آن لایتغیر می  نماید اقتصاد شتر گاو پلنگی نمی  تواند با دنیا روابط تعاملات و اقتصادی داشته باشد. بانک بدون رباخواری حتی اگر بانک قرض  الحسنه باشد نمی  تواند ادامه حیات دهد محدودیت  های دینی و مذهبی روابط و ساختارهای اقتصاد سرمایه  داری و کمونیستی و سوسیالیستی را محدود یا خنثی می  کنند چنانکه در طول این سالهای انقلابی مشاهده کرده  ایم. و بالعکس تلاش در جهت اسلامی کردن همه چیز به اسلام لطمه می  زند. زیرا اسلام در هر ظرفی نمی  گنجد و ظرف خاص خود را می  طلبد.

جنگی این چنینی در تعارض و تضاد با معیارهای دینی هم در ساختار اداری ما در جریان است راه گریز از این مصائب ضررزننده رویکردی متعادل است که بتواند در کاهش چالش  ها و جنگ  های تحمیلی مؤثر واقع شود.

یک جاده دو طرفه می  باید در ظرفیت و تعادل رفت و آمدها خود را همسو و موازی کند یک طرف ملت و طرف دیگر دولت. نمی  توان انتظار داشت که دولت در طرف خودرفتاری معقول و سیاستی معمور داشته باشد اما طرف دیگر قانونمند و نظم  پذیر نباشد.

ایران ما هم در گذرگاهی از تاریخ قرار دارد که نمی  تواند از تحولات و تغییرات ناشی از رشد صنعتی و اقتصادی و یا منازعات منطقه  ای دور بماند. هر اتفاقی که در جهان می  افتد کم و زیاد دودش به چشم همه کشورها می  رود.

عملکرد جنگی اسرائیل بر علیه مردم فلسطین به گونه  ای فجیع و دهشت  بار است که وجدان جوامع صنعتی را هم تحریک کرده است و صدای همه مردم دنیا را درآورده اما نه گوش آمریکا که حامی اصلی اسرائیل است به اعتراضات و موازین حقوق بشر خودساخته بدهکار است و نه گوش صهیونیست  های وحشی، زیرا وقتی اصالت از معنویت گرفته شده و به مادیات داده شده ترسی از خدا در دل کسی ایجاد نمی  شود و دلی برای مظلومی نمی  سوزد.

به قول یغمای جندقی گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست/ آنکه البته به جائی نرسد فریاد است.

والسلام