کشور عزیز ما ایران با قدمتی چند هزار ساله و تمدنی درخشان ملتی دلیر، شجاع، و میهن  دوست را در خود پرورش داده که با هیچ کشوری قابل مقایسه نیست و فقط با خودش و گذشته  اش می  توان آن را قیاس کرد. زیرا موقعیت جغرافیایی، سابقه تاریخی، نژاد، دین و مذهب، سوابق فرهنگی تمدن  ساز و شرایط آب و هوایی او را نسبت به بسیاری از کشورهای همسایه در چهار جهت جغرافیایی متفاوت و ممتاز کرده است.

متأسفانه بارها دیده و شنیده می  شود که بعضی از ناآگاهان در فضای مجازی ایران را با ژاپن، کره جنوبی، عربستان یا قطر مقایسه کرده حیف و دریغ می  خورند که چرا چنین و چنان شده و انقلاب بر سر ما چه آورده است که آنها پیشرفت کرده  اند و ما عقب افتاده ایم!

مسلم است که بیشتر این مقایسه  ها جنبه اقتصادی دارد و تحلیل  های بعضی کارشناسان رسانه  های بیگانه هم بر همین مقایسه  ها استوار است. البته مشکلات اقتصادی که مهمترین آنها تورم و بی  ثباتی ارزش پول ملی و پائین بودن تولید ناخالص ملی و درآمد سرانه است حکایتی تلخ دارد که بیشتر به عوامل و دلائل زیر مربوط می  شود.

نخست خروج سرمایه و ارز بی  رویه از ابتدای پیروزی و حتی قبل از پیروزی در کشور توسط فراریان درباری و وابستگان نظام شاهنشاهی و سرمایه  داران خارجی که جای بحث فراوان دارد.

دوم سهم  خواهی گروه  ها و احزاب چپ و میانه و جریان هایی که در اشکال مختلف موجب درگیری  های خیابانی و خسارات مالی و جانی شدند به علت مخالفت با اکثریت مردمی که خواهان وحدت زیر سایه یک نظام اسلامی بودند.

سوم انتصاب افرادی انقلابی، ذی  نفوذ و فرصت  طلب در پست  های کلیدی اقتصادی به ویژه واگذاری کارخانجات رها شده به افرادی که مدیریت تخصصی کارخانجات و تجربه راه  اندازی مجدد آنها را نداشتند.

چهارم جنگ تحمیلی 8 ساله که موجب خسارات مالی و جانی بسیار شد و براساس برآوردهای سال 1368 هزار میلیارد دلار تخمین زده شد که نه تنها دلاری از متجاوز گرفته نشد بلکه شرایط عراق بعد از جنگ خلیج فارس به گونه  ای رقم خورد که به نیازهای مالی و نظامی ایران برای حفظ آن کشور و بیرون آوردن آن از چنگال داعش نیاز مبرم و شدید بود.

پنجم تحریم  های چندگانه اقتصادی و نظامی و انفعال کشورهای غربی از برقراری روابط اقتصادی با ایرانی که منافع آنها را در ایران قبل از انقلاب از میان برداشت و شرایط به گونه  ای رقم خورد که به هر دلیل دشمنی کشورهای غربی به ویژه آمریکا و تهدیدات آن با ایران  هراسی راه  های داد و ستدهای طبیعی را بست و ایران را مجبور به دور زدن تحریم  ها نمود که بی  شک تعادل صادرات و واردات را به هم می  زد و موجب گرانی و تورم بیشتر می  شد.

ششم کاهش درآمدهای صادراتی از جمله نفت و ناتوانی در صدور گاز در رقابت با کشور همسایه ما قطر که با سرمایه  گذاری خارجی توانست درصد بالایی از گاز مشترک را صادر کند و با آن کشور کوچک و جمعیت کم، پیشرفت  های اقتصادی بالایی داشته باشد.

ششم مهاجرپذیری به ویژه مهاجران افغانی که به علت جنگ  های داخلی و تهاجم نظامیان آمریکایی به کشورشان بیش از 20 سال در جنگ نابرابر بودند و براساس آمارهای رسمی و غیررسمی حدود ده میلیون افغانی به ایران مهاجرت کردند که با ایرانیان از شرایط مساوی داد و ستد برخوردار شدند و درآمدهای خود را به ارز تبدیل کرده و به افغانستان ارسال نمودند تا خانواده  هایشان بتوانند بخشی از نیازهای ضروری را برطرف کنند و نهایتا عدم مدیریت اقتصادی کارآمد و علمی که موجب تصمیمات محفلی بعضی از نیروهای کلیدی بی  اطلاع از مسائل اقتصادی گردید به ویژه طرح و اجرای من درآوردی اقتصاد اسلامی که نه اسلامی بود و نه تجربه شده بود مانند قراردادهای بانکی به نام عقود اسلامی که صرفا وام  گیرندگان را طرف تأمین خسارت می  داند و شراکتی است که بانک هیچ مسئولیتی در قبال خسارت  های احتمالی سرمایه  گذاری  ها را ندارد. حال اگر کشوری را بتوان در شرایط ایران مثال زد می  توان به مقایسه با آن پرداخت. کشورهای همسایه ما در شرایط حمایت از غرب به جز افغانستان قرار دارند از جمله کشورهای نفت  خیز حوزه خلیج فارس و کشور ترکیه که یکی از اعضای ناتو است اگر بر روند انقلاب شکوهمند و مردمی ایران، مروری کوتاه داشته باشیم طبیعی است که یکی از اهداف عمده و درازمدت آن مبارزه با استعمار، استثمار و استبداد داخلی و خارجی بوده است. مخالفت آغازین با آمریکا و بعضی کشورهای اروپایی مانند انگلیس به دلیل نفوذ سیاسی، نظامی و اقتصادی آنها در ایران و در دوره پهلوی  ها بود که عمده قیام و مبارزه ملت ایران بر علیه آن نفوذها به انقلابی بزرگ منجر گردید پس دشمنی آنها بی  دلیل و بدون خسارت نبوده و نیست.

اینکه ایران در شرایط سخت اقتصادی، تحریم و جنگ توانسته نظام را حفظ کند و از پس تمامی ترفندها و جنگ  های رسانه  ای دشمن برآید خود نقطه قوت استمرار مبارزات مردمی است و هدایتی که به ثمر نشسته است.

مقایسه کشورهای پیشرفته همسایه به لحاظ اقتصادی و نه جهات دیگر با ایران در شرایط مساوی مقبول است اما در شرایط غیرمساوی تنها به قاضی رفتن است.

زیرا هیچ یک از کشورهای همسایه توان مبارزاتی 45 ساله با آمریکا و فشارهای متحدانش را حتی یک ماه تحمل نخواهند کرد.

درست به خاطر دارم اولین موشکی که از طرف نظامیان صدام به کویت اصابت کرد بسیاری از کسانی که در آن کشور زندگی می  کردند و منافعی داشتند فرار را بر قرار ترجیح دادند.

ایران امروز نه تنها توانسته است از هویت و موجودیت خود با حفظ مرزهای آبی و خاکی و هوایی  اش حراست نماید بلکه توانسته است به کشورهای ضد استعماری مانند عراق، افغانستان، یمن، سوریه و لبنان هم کمک  های نظامی و اقتصادی نماید در شرایطی که تمامی کشورهای عربی توانایی مقابله با اسرائیل برای دفاع از غزه را نداشته و ندارند.

همین مقایسه  ها کافی است تا به قدرت و توانایی کشورمان پی ببریم. هرچند با مشکلات اقتصادی مواجهیم که بعضا برای اقشاری از هموطنان قابل تحمل نیست و می  باید دولت در اندیشه اصلاح امور اقتصادی باشد. حال اگر بنشینیم و در مقایسه با دیگر کشورها بگوییم اگر چنین می  شد و چنان ما در شرایط بهتری می  بودیم بدون ملاحظات سیاست  های جهانی، اگرها در تاریخ جایگاهی ندارند زیرا اگر جایگاهی می  داشتند روند تاریخ و فلسفه تحولات آن به گونه دیگری رقم می  خورد.

والسلام