در ادامه مسیر تمرین برای مردم سالاری و نهادینه سازی رفتارهای مدنی در راستای غنا بخشیدن به تجارب تاریخی، مردم ایران روز هشتم تیرماه سال جاری می توانند از 6 گزینه ای که پیش رو دارند به انتخابی ترجیحی دست بزنند و تکلیف چهاردهمین رئیس جمهور را در چارچوب شرایط موجود مشخص کنند . انتخابات معمولا برای کارگزاران نظام، مجلس، مردم ، منطقه و دنیای سیاست حاوی پیام هایی است که در قالب آمار و ارقام گویای بسیاری از واقعیت هاست به همین دلیل از بازار و جامعه جهانی گرفته تا همه کسانی که رویدادهای سیاسی را رصد می کنند و به تحلیل مقاطع حساس تاریخی می پردازند همه و همه نتایج حاصل از برگزاری چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری را دنبال می کنند.

بی گمان تحلیلی که نامزدهای ریاست جمهوری از وضعیت اقتصادی و سیاسی کشور ، منطقه و جهان در مناظره های انتخاباتی ارائه می دهند و مهمتر از آن برنامه ای که برای عبور از مقطع حساس کنونی دارند روی ترغیب افکار عمومی و تهییج آنها برای مشارکت و سمت گیری تاثیر بسزایی خواهد داشت . به هر تقدیر فردای روزی که نهایتا یک نفر به عنوان رئیس جمهور برای ایفای نقشی تاریخی و تعیین کننده در راستای دفاع از منافع ملی سوگند یاد خواهد کرد با واقعیتی غیرقابل انکار به نام ایران با همه ی داشته ها و نداشته ها و آرمانهایش روبروست . کشوری با چند هزار سال پیشینه ی تاریخی که حکمرانان زیادی به خود دیده و فراز و نشیب های فراوانی پشت سر گذاشته و ملتی را در خود جای داده که با هر مذهب و فرهنگ و زبان و آداب و لباس و رسومی به این خاک تعلق دارند و این خاک نیز متعلق به آنهاست . کشوری واقع شده در غرب آسیا که همسایگان زیادی با مشترکات تاریخی و فرهنگی آن را احاطه کرده اند با منابع زیرزمینی سرشار ، برخوردار از موقعیت ژئوپولیتک و دیدنی های طبیعی و تاریخی و آب و هوای چهارفصل که با مدیریت دلسوز قابلیت تبدیل شدن به یک بهشت را دارد .

بی گمان 6 نفری که صلاحیت آنها برای رقابت در انتخابات ریاست جمهوری مورد تایید شورای نگهبان قرار گرفته تا پیش از این در موقعیتها و مناصب اجرایی ، قضایی ، نمایندگی و کار در وزارتخانه عملکرد و زاویه نگاه خود به موضوعات گوناگون را در معرض داوری قرار داده اند و اگر چه هیچ یک از آنها مدعی آرمانی بودن از جهات گوناگون نیستند و نمی توانند باشند اما هر کدام یا به حکم تکلیف و یا توصیه ی هم حزبی ها و یا با دست فرمان مولفه های موثر در چرخش امور و یا با حساب کردن روی اتفاقات غیرقابل پیش بینی که در جوامع هیجان پذیر امکان وقوع دارد ، پا به میدان رقابت گذاشته اند . رقابتی که چندین وجه دارد ، از رقابت با سایر نامزدها گرفته تا رقابت با دولت های پیشین پس از راهیابی به ساختمان پاستور و رقابت با اداره کنندگان سایر کشورها برای حراست از امانتی که به حکم قانون اساسی به آنها سپرده شده است .

 ناگفته پیداست که هیچ کدام از این 6 نفر بدون رای و همکاری مردم کاری از پیش نخواهند برد و به همین دلیل نیازمند برخورداری از پایگاه مردمی هستند و این مهم صد البته در گرو تبعیت از خواست مردم است.

هر کسی که در راس دولت قرار گرفت باید با واقعیت های غیرقابل انکاری که در جهان می گذرد آشنا باشد و خود را متعهد بداند که از هر نوع رابطه ، گفت و گو ، قرارداد ، عضویت در مجامع بین المللی و فرصت های منطقه ای و جهانی برای جبران عقب افتادگی هایی که به کشور تحمیل شده و یا بهره برداری از فرصت هایی که ایجاد گردیده ، استفاده نماید.

هر کسی که در راس دولت قرار گرفت باید بداند که کشور قوی جز در سایه ی اقتصاد قوی پا نمی گیرد و اقتصاد قوی تنها با واگذاری امور به مردم و همراه کردن آنها با کارگزاران ایجاد می شود از این رو اولین اقدام هر دولتی باید جلب اعتماد مردم و شائبه زدایی از اذهان با اولویت قایل شدن برای منافع ملی باشد و این مسئله باید به اندازه ای برای همگان ملموس و غیرقابل انکار باشد که فاصله های ایجاد شده را پر کند .

هر کسی که در راس دولت قرار می گیرد باید تمامی تجارب تلخ و شیرین را مد نظر قرار دهد و از آنها عبرت بگیرد و آزموده را نیازماید و آب در هاون نکوبد و به دنبال تغییرات موثر باشد و باور داشته باشد که زخم های وارد شده بر پیکر اقتصاد کشور ظرف 4 سال الیتام نخواهد یافت بنابراین بدون این که بخواهد مردم را ناامید کند ، واقعیت ها را به صورت شفاف با آنها در میان بگذارد و قول بدهد که از صاحب نظران و دلسوزان آگاه مشورت بگیرد و با کنشگری مسئولانه درک والای خود از عدالت و مهرورزی را به نمایش بگذارد .

هر کسی که در راس دولت قرار می گیرد باید بداند که کار فرهنگی با بزک کردن و دستور از بالا و امر و نهی عاری از رفتارهای الهام بخش و تاثیرگذار هیچ تناسبی ندارد بنابراین باید کسانی را بر مسندهای فرهنگی بنشاند که اهلیت این کار را داشته باشند و تلاش کند تا به موازی کاری در حوزه ی فرهنگ که موجب حیف و میل اموال عمومی و ثروت ملی می شود پایان دهد .

هر کسی که در راس دولت قرار می گیرد باید پاسخگوی سهل انگاری هایش در عدم استفاده از ظرفیت های قانونی و اختیاراتی که به او داده شده باشد .

هر کسی که در راس دولت قرار می گیرد باید بداند که وعده باید از برنامه سرچشمه بگیرد و برنامه ی او باید با برداشتی که از وضعیت اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی و سیاسی دارد همخوانی داشته باشد . از این رو ناگزیر است با زبان آمار دقیق و مستند سخن بگوید تا پس از چهار سال بتواند با مقایسه آمارها از عملکرد خود دفاع کند .

هر کسی که در راس دولت قرار می گیرد از همان روز اول باید تکلیف خودش و مردم را معلوم کند یعنی این که اگر به دنبال تغییرات ساختاری است بگوید و اگر به دنبال اصلاحات ترمیمی است بگوید و با مردم راحت باشد. هر کسی که در راس دولت قرار می گیرد باید بداند تمامی تلاش ها برای انتخاب یک رئیس جمهور و هزینه هایی که در این راستا صرف می شود باید نتیجه بخش و دارای خروجی مثبت باشد ! آنچه پیرامون ریاست جمهور می توان نوشت همین است هر چند آنچه یک رئیس جمهور در میدان عمل انجام می دهد می تواند فراز و فرودهای زیادی داشته باشد.