یک فروشنده جزء که با هدف تامین سود روزمره با عمده فروشی ها بده و بستان انجام می دهد انگیزه ی زیادی ندارد که بخواهد پیگیر امور مرتبط با صادرات و یا واردات انواع کالاها باشد زیرا در شرایط بی ثباتی اقتصادی ، نرخ گذاری کالاهای مصرفی بر اساس هزینه ی تولید و حمل و نقل و توزیع صورت می گیرد و زیانی متوجه او نخواهد شد ولی عمده فروشی که میزان معتنابهی کالا انبار کرده دائما قیمت ارز و سکه و اجناس را رصد می کند تا همچنان که بر اساس قیمت ارز خریداری کرده فروشی متناسب با تغییرات قیمت ارز داشته باشد .

بر همین اساس ورود جزئی به مسائل سیاسی و پیگیری آنچه در جهان می گذرد برای مردم عادی نیز مشمول همین قاعده است یعنی مردم ما حتی اگر در عالم سیاست زده گی صرفا بر اساس شنیده ها و فرمول های جا افتاده در ذهن خود به کلی گویی و گمانه زنی پیرامون رویدادهای داخلی ، منطقه ای و جهانی مطابق میل و تشخیص سلیقه ای خود بپردازند ، در معرض پرسش های معنادار قرار نمی گیرند ! اما کسانی که در حوزه سیاست خارجی مسئولیت اداره ی امور را بر عهده دارند نمی توانند به کلی گویی اکتفا کرده و به ارائه ی تحلیل های دلخواه خود پیرامون برخی رویدادها اکتفا کنند و همه چیز را اتفاقی و بدون پیش زمینه و غیرمنتظره تلقی و تفسیر نمایند !

ساز و کارهای تعریف شده برای تعاملات بین المللی به گونه ای است که توجه به آنچه در نهادهایی نظیر سازمان ملل ، سازمان تجارت جهانی ، شورای امنیت ، اتحادیه اروپا ، سازمان همکاری شانگهای ، گروه 20 ، گروه هفت ، اتحادیه عرب ، سازمان کنفرانس اسلامی ، اتحادیه آفریقا ، گروه بریکس و سایر تشکل های بین المللی و منطقه ای می گذرد و همچنین با زیر نظر گرفتن موضع گیری کشورها پیرامون برخی رویدادها می توان به ترسیم دورنمای آینده ی منطقه و جهان پرداخت . توجه به این امر وظیفه ی سفرا ، نمایندگان هر کشور در نهادهای بین المللی ، کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس و همچنین وظیفه ی کسانی است که به عنوان رایزن سیاسی و یا عضو اتاق فکر در کنار وزرا ، نمایندگان مجلس و شخصیت های تصمیم گیرنده قرار گرفته اند . هر چند رسانه ها نیز می توانند ایفا کننده ی چنین نقشی باشند اما عدم دسترسی اغلب رسانه ها به اطلاعات دست اول که بعضا محرمانه تلقی می شوند و همچنین ریسک بالای ورود به تحلیل هایی که تلویحا به آسیب پذیری برخی از راهبردها اشاره دارد مانع از ورود جدی رسانه ها به چنین موضوعاتی است .

اخیرا به دنبال تغییرات رخ داده در سوریه دو تن از نمایندگان مجلس از وزارت امور خارجه درخواست کرده بودند که پیرامون آنچه در سوریه اتفاق افتاده شفاف سازی کنند که البته جای پرسش فراوان دارد و نشان دهنده ی موضع انفعالی برخی از مجلسی ها و حاشیه نشینی آنها در پیوند با سیاست خارجی است.

کسانی که اخبار مربوط به سوریه را از صدا و سیما و همچنین مصاحبه ی سفیر ایران در دمشق و وزیر امور خارجه دنبال می کردند حتی دو ساعت پیش از سقوط دمشق نیز قادر به پیش بینی آنچه رخ داد نبودند و همین مسئله برای برخی از نمایندگان مجلس پذیرفتنی نبود .

معمولا انتظار این است که هر کشوری به همان میزان که در کشوری دیگر از هر جهت سرمایه گذاری کرده متناسب با هزینه ای که متحمل شده در جریان آنچه در آن کشور می گذرد باشد تا بتواند بر اساس تحلیل های میدانی ، نسبت به تنظیم مناسبات و تغییر سمت و سوی مواضع خود در صورت لزوم فراخور شرایط پیش رو ، تصمیم گیری کند و خسارات ناشی از هر رویدادی را به حداقل ممکن برساند هر چند عملکرد بشاراسد که نسبت به سرنوشت مردم خودش نیز حساسیتی نداشت به گونه ای نبود که حتی بتواند دوستان خارجی اش  را خشنود کند زیرا او پس از بازگشت مجدد به آغوش اتحادیه عرب بیش از گذشته دچار نوعی تذبذب در تنظیم مناسبات خود با همسایگان و دوستان و دشمنان بود به طوری که در ماجرای غزه و لبنان نیز رفتاری مطابق انتظار نداشت و به فراخوان اردوغان برای تعیین تکلیف آوارگان نیز وقعی نگذاشت. ضمن این که ارتش این کشور نیز عملکردی همسو با نگاه گردانندگان دستگاه سیاست خارجی سوریه نداشت و بشار اسد در شرایطی که بخشی از خاک سوریه را در تصرف مخالفان و بخشی دیگر را در دست کردها می دید بیش از آن که به دنبال جلب رضایت مردم سوریه باشد ، به کمک های مالی و مشروط برخی دوستان و کشورهای عربی برای تضمین ماندگاری خودش دلخوش کرده بود و باور نمی کرد که مخالفان غیر همسو بر سر برکناری او همداستان شوند و ریسک غیر قابل پیش بینی بودن تبعات این همداستانی را نیز بپذیرند .از سویی دیگر نتانیاهو همزمان که به دروغ وانمود می کرد در جریان حمله هفتم اکتبر نبوده از تغییر جغرافیای منطقه در آینده نزدیک سخن می گفت و بر اساس گزارش خبرگزاری رویترز اردوغان شش ماه پیش در جریان آنچه بنا بود در سوریه رخ دهد قرار داشت . روسیه نیز با پناه دادن به بشار اسد ، نخودی در این آش شله قلمکار انداخت تا دمشق بدون کوچکترین مقاومتی از سوی ارتش تسلیم شود . از این رو شاید خوش بینانه ترین توصیف برای بشار اسد، دوست نادان باشد.