"نسب از دو سر داری ای نیک پی" چرا که از پدر و مادری فرهنگی سرچشمه گرفته ای ، الفبای مردم داری و نوعدوستی را در دامن مادری معلم هجی کرده ای و با لالایی عشق در گهواره ای که دستی آرزومند به فرداهای بهتر آن را به حرکت درآورده بالیده ای و قد کشیده ای و در سایه سار دانش با کتاب همنشین بوده ای و شاخ و برگ پیدا کرده و به بار نشسته ای و پله های کمال و ترقی را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشته ای و هر چه جلوتر رفته ای نیاز به دانایی که رمز و راز مانایی و جاودانگی است در وجودت شعله ورتر گردیده است . با آن که همگان با دیدن موفقیت هایت بارها لب به تحسین گشوده اند ، ایستادن را برنتافته ای و همچنان چشم به قله های افتخار ، سنگینی لحظه های دشوارآموختن را بر دوش دل هموار کرده ای تا اندوخته هایت شایسته خدمت به مردمی باشد که دوستشان داشتی و گاه نداشته هایشان را آه کشیده ای و زمانی دست آنها را گرفته ای مانند درختی که به هر شاخه ای از وجود ارزنده اش میوه ای شیرین آویخته و دستهای تمنا را به سوی خود دراز کرده است . سخن از زنده یاد دکتر سید علیرضا تقوی است

دکتر سید علیرضا تقوی ، دستاورد لطف خدا، تربیت خانوادگی هدفمند ، نان حلال، هوش سرشار و اراده ای پولادین است . آنان که به جایگاه رفیعش در دنیای پزشکی واقف بودند هرگز سال های زیست او را در 55 سال خلاصه نمی کنند چرا که آنچه زندگی را ارزشمند می کند عرض و کیفیت آن است نه درازای آن . دکتر تقوی به اندازه ی سالهای عمری که با تشخیص درست به بیمارانش هدیه داده ، در یاد و خاطره ی آنها زیسته است و خواهد زیست . بوعلی سینا که دنیای پزشکی برای همیشه مدیون ژرف اندیشی ها و آثار اوست 57 سال بیشتر زندگی نکرد . مریم میرزاخانی در 40 سالگی زندگی را بدرود گفت اما هنوز هم با افتخاراتی که از خود بر جای گذاشته الگوی زنان و دختران ماست و فراخور قدرت برانگیزانندگی اش در کنار آنها به زندگی ادامه می دهد .

دکتر تقوی آنگونه زیست که شایسته ی یک انسان خدمتگزار بود چرا که شکر داشته هایش را به شایستگی بجا آورد و از هوش و عزم و پشتکار مثال زدنی اش مایه گذاشت تا درخت هستی اش سر بر آسمان بساید و شکوفا شود و به بار نشیند و بیماران در خنکای سایه سار پر برگ و بارش طعم تندرستی و آسودگی را بچشند. تاسف ما بر فقدان دکترتقوی ریشه در نیازمان به وجود کسانی چون او دارد . انگشت شمار انسان های دانا و وارسته ای که با وجود همه ی کم نگری ها به سرخوشی های وسوسه کننده پشت کردند و به پای این مردم ایستادند و به قول اهالی استهبان سایه به دور نینداختند.

با شنیدن خبر اندهبار کوچ زودهنگام دکتر تقوی به یاد این سروده از ناصرخسرو قبادیانی افتادم که خطاب به گردش روزگار می گوید :

جهانا همانا فسوسی و بازی

که بر کس نپایی و با کس نسازی

چرا عمر طاووس و درّاج کوته

چرا مار و کرکس زید در درازی

صد و اند ساله یکی مرد غرچه

چرا شصت و سه زیست آن مرد تازی

بی گمان ، واکنش مردم و جامعه ی پزشکی به خبر درگذشت تاسف بار دکتر سید علیرضا تقوی و سیل تسلیت ها و دلجویی ها به موازات یادکردهای قدرشناسانه ، بیانگر این واقعیت غیر قابل انکار بود که مردم این خاک پاک از آنجایی که نسل اندر نسل در بستر فرهنگی چند هزار ساله بالیده اند و در مکتب عشق درس قدرشناسی خوانده اند ، بزرگان خود را می شناسند و دانشوری را ارج می نهند و نیکی را بی پاسخ نمی گذارند .

قدردانی و بزرگداشت دانشورانی چون زنده یاد دکتر تقوی ، ره توشه ی امروز و فردای کودکان و نوجوانانی است که برای ایستادگی در برابر سختی های راه دانش اندوزی ، نیازمند انگیزه هایی درونی و حمایت های بیرونی هستند . روحش شاد و یادش گرامی باد