سرمقاله "محمد عسلی" 11 شهریور 1402       اربعين حسيني و اما و اگرها وقتي بزرگ ترين راهپيمايي تاريخ با ده ها ميليون انسان مشتاق و سوگوار به سوي کربلاي حسيني راه مي افتد و شيعيان جهان از هر کشور با فرهنگ ها و گويش هاي مختلف در ميعادگاه عشاق با يکديگر ملاقات مي کنند آن هم در گرماي بالاي 42 درجه و در کشور جنگ زده اي که هنوز زخم هاي ناسور شده اي بر تن دارد براي پيشگيري از وقايع ناگواري مانند تصادف اتومبيل هايي که در حمل و نقل مسافر بي امان کار مي کنند بهتر نيست در طول يک سال مانده به اربعين امکاناتي فراهم شود و رانندگان آموزش هاي لازم را ببينند و در حد نياز اتومبيل هاي سالم و قبراق آماده شوند تا خواب آلودگي و خستگي و ترافيک راه ها فاجعه نيافرينند؟ هر چند امام حسين(ع) و ياران بي نظير و وفاداران وي در قلوب مسلمين به ويژه شيعيان اسوه حسنه اي هستند که تاريخ مثل آنان را به ياد ندارد و فرهنگ عاشورا موجد حرکتي در جسم و جان ياران حسيني است که حتي حاضرند سر و جان را در اين راه فدا کنند اما حفظ جان هر زائري از جمله واجبات است و مي بايد شيريني اين سفر زيارتي در خاطره ها بماند و هيچ خانواده اي که چشم انتظار بازگشت بستگان است در ماتم و غم از دست دادن عزيزانشان نباشند. پرواضح است که همه خدمتگزاران و خدمتکاران و دست اندرکاران موکب ها چه در عراق و چه در ايران براي انجام وظايف ديني و خدمتي سر و جان مي فشانند اما آنچه مهم است نتيجه کار آنهاست که بالطبع مورد رضايت باريتعالي است مي توان اين مراسم عظيم را به نحوي اداره کرد که حتي از دماغ يک زائر هم خون نيايد. متأسفانه ظرف سه روز گذشته بيش از ده زائر ايراني در تصادفات جاده اي جان باخته اند و تعداد قابل توجهي هم مصدوم شده اند. اگر علت اين تصادفات که معمولاً همه ساله در مراسم اربعين رخ مي دهد بررسي و کارشناسي شود قطعا تصميمات مسئولان کارشناس براي پيشگيري از اين وقايع تلخ و ناگوار مؤثرتر خواهد بود. مراسم اربعين حسيني صرفا يک بازديد، زيارت و يا گردشگري چند روزه نيست بلکه روح جمعي دوستداران عدالت خواهي و قدرشاسي از انسان هايي است که از خود فرهنگ و نهضتي به جاي گذاشته اند که با فطره آدمي همسويي دارد و هم ريشه با آن خداي متجلي در جان ماست. درس هاي عاشورا بازتابي فطري دارد. بازتابي الهي به تمام معني و حرمتي که اشرفيت انسان را نسبت به ساير موجودات حتي فرشتگان به تماشا مي گذارد. اين رفت و آمدهاي خودجوش نعمت بزرگي است براي ملت هايي که مي خواهند از زير بار ظلم و ستم و زياده خواهي ها بيرون آيند و آزادگي و آزادي را از درون تجربه کنند. زيرا هر نوع آزادي اگر بازتابي از درون نداشته باشد آزادي نيست و ضمانت اجرا ندارد. امام حسين(ع) و ياران ايشان بدان مقام رسيده بودند که حريت و آزادگي را از قرآن و سنت به ارث برند و از درون متحول و آزادي خواه شوند اگر درون دادهاي اربعين حسيني از چنان منزلتي برخوردار باشد که بتواند در جسم و جان زائران براي هميشه بماند بالطبع بازتاب بيروني آن آزادي و دوري از تعلقاتي خواهد بود که آدمي را به اسارت داوطلبانه نخواهد کشيد. والسلام  

سرمقاله "محمد عسلی" 2 مرداد 1402        گر دين حق به کشتن من مي شود بلند