علی اسدی دوشنبه ۱۷ شهریورماه در گفت‌و گو با ایرنا ابراز کرد: این دریچه که در بخش خاوری کاخ آپادانا کشف شده است، در دوران هخامنشی برای دفع آب‌های سطحی این حیاط ایجاد شده و پس از این دوره، با توجه به ویرانی مجموعه پنهان شده بود.

وی افزود: هم‌اکنون کاوش از بالای این دریچه ادامه دارد و بعد از ۴۰ سانت کاوش، به سطح دریچه دست یافته‌ایم.

سرپرست تیم کاوش آبراهه‌های تخت جمشید با بیان اینکه اندازه این دریچه همچون دیگر دریچه‌های کشف‌شده ۴۰ در ۴۰ سانتیمتر است، اظهار کرد: این دریچه نیز سطح حیاط‌ها و فضاهای تخت جمشید را به آبراهه‌های زیر زمینی متصل می‌کند.

اسدی ابراز امیدواری کرد با شیب‌بندی فضای اطراف دریچه بتوان مشکل آب‌گرفتگی حیاط شرقی آپادانا را رفع و از این رهگذر وضعیت بهتری برای حفاظت از محوطه تخت جمشید ایجاد کرد.

پیش از این در تاریخ بیست و ششم مرداد ۹۹ اسکلت‌های انسانی و حیوانی در آبراهه‌های این مجموعه جهانی، نگاه‌ها را متوجه تاریخ و روایت پنهان این یافته‌ها و نیز اهمیت کاوش آبراهه ها کرد.

سلسله هخامنشیان از سال ۳۳۰ تا ۵۵۰ پیش از میلاد حکومت کردند. محوطه میراث جهانی تخت جمشید در ۱۰ کیلومتری شمال شهر مرودشت و ۵۷ کیلومتری شمال خاوری شهر شیراز مرکز استان فارس قرار گرفته است.

یادمان تاریخی تخت جمشید که متعلق به دوره هخامنشیان است یکی از یازده اثر ثبت شده استان فارس در فهرست آثار جهانی است که در سال ۱۹۷۹ میلادی با شماره ۱۱۴ در سازمان جهانی علمی، فرهنگی ملل متحد (یونسکو) ثبت شد.

فصل چهارم کاوش آبراهه‌های تخت جمشید توسط پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با همکاری پژوهشکده باستان شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری کشور و دانشگاه هنر شیراز ۵ مرداد ماه ۹۹ آغاز شد و تا ۱۸ شهریور ادامه خواهد داشت.