وقتي طوفان هاي سهمگين بر فراز جنگل هاي انبوه مسير حرکت را طي مي کنند هيچ درختي نمي شکند، هيچ شاخه اي نمي شکند زيرا همه بر شانه هاي هم سوار مي شوند اما اگر تک درخت بدون پشتوانه اي اسير طوفان شود چون تکيه گاهي ندارد از پاي درمي آيد و ريشه کن مي شود. ملت ها هم در مصاف هاي سخت تاريخي زماني مي توانند از پس دشمنان و جنگ هاي سخت برآيندکه تکيه شان به خودشان باشد.

مروري بر تاريخ گذشتگان و تجاربي که از اين دست ثبت شده است مويد اين ادعاست.

جنگ تحميلي 8 ساله ايران و عراق مي تواند نمونه بارزي از اين تجربه تاريخي باشد. ما همه با هم بوديم در جنگ ناخواسته و در پشت جبهه. يکي در سنگر با انگيزه و اميد در برابر تيرباران دشمن مقاومت مي کرد و ديگري در خانه آذوقه و اميد فراهم مي ساخت تا دلگرمي در سنگرهاي سرد و نمور سختي ها را آسان کند و ترس بر شجاعت غلبه ننمايد.

مادران، فرزندان رشيد و سروقامتان خود را با قرآن و اسفند و گلاب روانه ميدان مي کردند و مانند موج انساني به سربازان دشمن هجوم مي آوردند که به قول صدام هيچ سلاحي کاري از پيش نمي برد.

جنگ نظامي تمام شد و حتي يک وجب از خاک ميهن نصيب دشمن نشد اما جنگ تبليغاتي و رسانه اي با قوت ادامه يافت و امواج آن تا زيرزمين خانه هاي ما هم نفوذ کرد.

طوفاني وزيدن گرفت از جنس ديگري و با سرعت نور و صدا چنانکه تمامي خوب و بدها را نشانه رفت. عده اي چونان درختان بي تکيه گاه از اين طوفان جان سالم به در نبردند. عده اي تحت تأثير تبليغات سوء بر خود و حاکميت و قانون شوريدند، آزادي و حقوق بشر چماقي شد که بر سر ملت فرود آمد اما جان به در برده ها تکيه گاهي شدند همانند جنگل هاي انبوه که از جاي نجنبيدند و استوار و پاي برجا ماندند تا کشور بماند. ماندند تا ملت سرافراز و بااستقلال بماند. ماندند تا هويت و جمعيت ما براي دشمنان درسي شود چنانکه موجوديت چندين هزار ساله ما نشانه اي از بودنمان و باورمان باشد.

اما دشمن از پاي ننشسته است و خرابي هاي برجاي مانده از درگيري ها بهانه اي است براي سرزنش دشمنان، ندانم کاري ها و اعمال سلايق شخصي بعضي افراد ذي نفوذ که خسارت بار بوده اند و اقتصاد ما را بيمار کرده اند. هزينه هاي جنگ براي بودن و ماندنمان آنقدر بسيار بوده که تا صد سال ديگر هم آثار آن در اقتصادمان تأثيرگذار است. راه گريزي نيست اما گزير و چاره هايي را تجربه کرديم که مهمترين آن اميد و انگيزه براي ماندن و مبارزه کردن است.

اين خاک، اين خاک خوب پهلوان پرور، اين ملت صبور و شجاع و باغيرت از پس طوفان هاي سهمگين تاريخي بارها برآمده اند وگرنه نامي از ايران و هويت ما نمي بود. چه متجاوزان قدرقدرتي که بعد از تهاجم و فتح در فرهنگ و باور ما هضم شدند و جز نام و نشاني در تاريخ آثاري را از آنان سراغ نداريم. اگر ديروز مقابل ما همسايگاني چونان عراق بودند امروز در مقابل ما تمامي اتحاديه اروپا و آمريکا و کانادا هستند. به هر نسبت که دشمنان ما قوي تر باشند يعني ما هم قوي هستيم زيرا ديگر جنگ هاي نيابتي بر عليه کشور ما جز شکست دشمن حاصلي ندارد. اين را آمريکايي ها تجربه کرده اند ملت ايران امروز به جنگل هاي انبوهي مي مانند که ريشه در اعماق دارند. هيچ طوفاني آنها را از پاي درنمي آورد هرچند تک درخت هايي هنوز در گوشه و کنار، کوس جدايي مي زنند. آنچه امروز نجاتبخش است و ما را به امنيت بيشتر و ثبات اقتصادي مي رساند وحدت و يگانگي است. همان ريسمان محکم الهي که نقطه قوت باور ماست. حتي اگر شبانه روز بر ما ترس، يأس و نااميدي ببارد چونان موشک باران هاي بي امان که نهراسيديم از آن انفجارهاي مهيب و خم نشديم چونان راست قامتان رزمنده و کم نياورديم همانند حماسه سازان ميهني که ماناست.

اعتراض به غفلت ها، سوءاستفاده ها، سرقت هاي فرصت طلبان و ندانم کاري هاي بعضي مديران حق همه ماست براي ميکروب زدايي و از ميان برداشتن نفوذ ويروس هاي مزاحم اما حق شناسي و سپاس از همه خدمتگزاران هم حق کساني است که با جان و دل هنوزا هنوز در سنگرهاي مقاومت ايستاده اند و در راه آرمان هاي انقلاب شهادت را انتخاب کرده اند.

دستاوردها را ناچيز ندانيم زيرا در شرايط سخت به دست آمده اند و ما اينک در آستانه انتقال آنها به کشورهايي هستيم که باور نمي کردند بتوانيم از پس ابرقدرت ها برآئيم. اما يادمان نرود که زمانه و شرايط به گونه اي تغيير کرده که مي بايد در بعضي موارد خود را با شرايط جديد تطبيق دهيم. ترديدي نيست که آدم هاي باهوش مي توانند شرايط را به نفع کشور تغيير دهند.

آنچه مهم است اينکه نبايد نقطه ضعف ها را بزرگ و نقطه قوت ها را کوچک و ناچيز بدانيم زيرا در سختي هاست که آساني پديد مي آيد. رنج هاي گذشته مي تواند ظهور گنج هاي پيدا و پنهان را نويد دهد.

ما در طول تاريخ فراز و نشيب هاي زيادي را طي کرده ايم و شکست و پيروزي هاي بزرگي را شاهد بوده ايم. راز و رمز بقاي ما در طول تاريخ همين آمادگي ها براي عبور از سختي ها بوده است. هوشمندي ما در دنيا زبانزد است. خواه در ايران باشيم يا هر جاي ديگري. يادمان نرود که بلاهت با تيزهوشي رابطه اي مستقيم دارد. بعضي ها اسير بلاهت مي شوند هرچند تيزهوشند. روح همبستگي ملي را قدر بشناسيم و بر صدر نشانيم تا بمانيم.

«هيچ شک نبايد داشت

که روز خوبتر فرداست

و با ماست...»

والسلام