آن گونه که شنيده مي شود گويا مردم در روزهاي اوج گيري کرونا از طرف خواص جامعه و شخصيت هاي مورد وثوق به تغيير سمت و سوي نذورات ايام محرم با هدف تامين اقلام مورد نياز در بهداشت و درمان توصيه شده اند . اگر فقط شهر خودمان شيراز را در نظر بگيريم هر ساله در اين ايام خصوصا دهه اول محرم بسياري از افراد به شيوه هاي گوناگون و طرق مختلف بخشي از پس انداز يا درآمد خود را صرف تهيه شربت ، شله زرد ، پخت انواع پلو و چلو و خورش و خريد ظروف يک بار مصرف و توزيع آن بين فقرا و همسايگان مي کنند و همچنين هزينه ي حمل و نقل زائران به عتبات و مشهد مقدس و بقاع متبرکه را نيز متقبل مي شوند و براي زيارت اولي ها امکانات سفر تدارک مي بينند و اين هزينه ها غير از اقداماتي است که بسياري از ارگان هاو نهاد ها براي افراد تحت پوشش خود انجام مي دهند که سرجمع آنها قابل محاسبه نيست . حال اگر همين هزينه ها صرف خريد سرم و داروهاي مخصوص کرونا و حتي واکسن و تاسيس بيمارستان هاي صحرايي و تامين تخت و ساير لوازم مورد نياز پزشکان براي درمان بيماران شود به منزله ي انقلابي است که در اين عرصه رخ خواهد داد . موقوفات در ايران هم در چارچوب وقف نامه هاي مکتوب و برنامه ريزي شده و بر اساس وصيت نامه است و هم اين که گاه افرادي تحت تاثير شرايط روحي خاصي ناگهان تصميم به انجام کار خير با انگيزه اي ويژه مي گيرند . به هر حال آدم ها همان گونه که با همنوعان خود روابطي پر نوسان دارند ، مشابه چنين رابطه اي را هم با خدا دارند . گاه از خدا فاصله مي گيرند و گاه مانند کودکي که به سبب دوري از پدر و مادر آسيبي به خودش رسانده نالان و گريان به آغوش خدا بازمي گردند. در لحظه بازگشت انسان به خدا اتفاقاتي مي افتد که قابل پيش بيني نيست . ناگهان مي بيني تمامي ثروت يک فرد صرف احداث يک بيمارستان يا درمانگاه و مدرسه مي شود و گاه فردي که هيچ بضاعتي ندارد خودش را وقف مردم مي کند و در نقش يک خادم و نوکر دست به هر کاري مي زند تا رضايت و خشنودي خدا را به دست آورد . به همين دليل گاه مي بينيم شخصي که قبلا هيچ سابقه ي انجام کار خير نداشته تحت تاثير يک حادثه يا الهام تغيير رويه مي دهد و مبادرت به انجام کار خير مي کند بي آن که نام و نشاني از خود بر جاي بگذارد . نظير چنين رفتارهايي را در دهه ي اول محرم زياد سراغ داريم . شايد يکي از دلايل اصرار بر برگزاري مراسم سوگواري فراواني چنين اتفاقاتي باشد که اگر چه به صورت پراکنده و بدون برنامه ريزي قبلي و گاه با هزينه اي اندک صورت مي گيرد اما هزينه اي که صرف تمامي اين اقدامات در سطح ايران مي شود کم نيست . اتفاقا به دليل فراواني موارد پخت و توزيع غذا در دهه ي اول محرم شاهد حيف و ميل انواع حبوبات و گوشت و ساير اقلام خوراکي و شربت آلات هستيم که تنها و تنها اثر آن اين است که حس خوبي به خيرين و نذر کنندگان دست مي دهد . البته وقف ريشه در قرون و اعصار دارد و مختص اسلام و مسلمانان هم نيست . در عهد باستان افراد يا اموال خود را وقف مي کردند و يا خود و فرزندان خود را . به نظر مي رسد با تغيير سبک زندگي و آپارتمان نشيني و محدوديت روابط به دليل فاصله زياد خويشاوندان با يکديگر زمينه ي برگزاري برخي از آيين ها و پخت و پز ها فراهم نباشد لذا اغلب مردم ترجيح مي دهند نذورات خود را به صورت نقدي به مراکزي که متولي امور ايتام و افراد بي سرپرست و نيازمند هستند تحويل دهند يا به حساب خاصي واريز نمايند . با اين روند هم از ريخت و پاش هاي بي مورد جلوگيري مي شود و هم کمک ها و نذورات به دست اهل آن که نيازمند هستند مي رسد . آنچه به ايام عزاداري سيدالشهدا عمق مي بخشد کارهاي خيري است که به نام امام حسين و ياران او صورت مي گيرد . اگر کسي اهل حساب و کتاب باشد و بخواهد موقوفات مربوط به امام حسين را در سراسر ايران روي کاغذ بياورد بايد ساعت ها وقت بگذارد تا بتواند سود ساليانه اين موقوفات را که سر به ميلياردها تومان ميزند محاسبه کند اما متاسفانه چون هزينه کردها برنامه ريزي شده نيست و بازجست آنچناني هم وجود ندارد معلوم نيست که چه اتفاقي مي افتد و خروجي اين همه وقف چه اندازه است . هر چه هست ما نمونه هاي آن را در عرصه بهداشت و درمان ، علوم پزشکي ، کانون هاي محل نگهداري بچه هاي بي سرپرست و تکيه ها و مساجد و حسينيه ها و فاطميه ها و مهديه ها مي بينيم . حال اگر موقوفات حسيني هر ساله روي اموري خاص متمرکز شود اهميت و ارزش آن بيش از پيش آشکار مي شود . موقوفات در ايران مانند خورشيدي است که پشت ابر است و روشنايي آن به چشم نمي آيد