جهان سومی ها و کشورهای در حال توسعه یک تشکر جانانه به ترامپ و جریان های راست افراطی در اروپا بدهکارند ، آن هم به دلیل این که آنها نقاب از چهره ی استعمار نو برداشتند و تعارف و تکلف را کنار گذاشتند و بدون رودربایستی و با مد و تشدید ، پشت به مقاوله نامه های بین المللی و حقوق بشر و اهرم هایی که برای به گوشه ی رینگ کشانیدن این و آن از آن بهره می بردند ، ایستادند و برای اولین بار با صدای بلند گفتند که زور ما از شما بیشتر است و بنابراین باید در پاسخ به خواسته های ما بگویید چشم و حرف زیادی هم نباشد و از این حرف ها و یکی از آن ها هم تلویحا انجام کارهای کثیف نیابتی توسط اسرائیل را ستود و کاسه های زیر کاسه بزرگ را به همه نشان داد !

البته اهل کیاست از قبل هم می دانستند که لبخندهای جراحی شده بر لب و بلغور کردن اصطلاحات خوشایند در دیدارهای آغشته به دیپلماسی و دفاع از صلح و سخن گفتن از برچیده شدن بساط بی عدالتی آن هم در دنیایی با نزدیک به هشت میلیارد جمعیت گرسنه با نیازهایی متنوع که زندگی مدرن بر آنها تحمیل کرده ، بدون جنگ و خونریزی و حماقت عده ای خوش خیال و متوهم ، تقریبا تداعی کننده ی این ضرب المثل معروف است که "شکم گرسنه و آروغ فندقی"

به هر تقدیر این گونه به نظر می رسد که شرق و غرب دیگر بر سر حاکمیت دیکتاتوری پرولتاریا و تحقق جامعه ی اشتراکی از یک سو و آزادی و دفاع از حقوق فردی و دموکراسی مبتنی بر لیبرالیسم از سوی دیگر حرفی برای گفتن ندارند و شمشیر را از غلاف بیرون آورده و علنا در برابر هم صف آرایی کرده و به دنبال یارگیری از بین کشورهای میان مایه و بلاتکلیف هستند و هر کسی دستی بر کلاه خویش گذاشته تا دستخوش بادهای گاه و بیگاه نشود.

خوشبختانه این باور که باید قدرتمند شویم بر دیواره ی نرون های مغزی کسانی که در کشورهای در حال توسعه کاره ای هستند جوانه زده و در حال تبدیل شدن به نهالی سرسبز است و دیر و دور نیست که به بار نشیند چرا که در این دنیای آشفته که کوتوله ها و میان مایه هایی چون ترامپ در عرصه ی جهانی سیاست بیش از هر زمان دیگری میدان داری می کنند و مانند لات و لوت های بی حیا از راهزنی و زورگیری ابایی ندارند نمی توان با پند و اندرز و نصیحت و جانبداری نیم بند از کتک خورهای دنیا، حرف خود را به کرسی نشاند. در دنیای سیاست ، گربه به خاطر رضای خدا موش نمی گیرد و با بند پوسیده ی هیچ کشوری نمی توان با سر به چاه ویل اقدامات پرهزینه رفت ! باید زور فیل داشته باشی و شاخ کرگدن و قامت زرافه و نیش مار و بتوانی مانند دولفین لبخند بر لب ، زیر آبی بروی و ماهی بگیری تا روزگارت بگذرد .

از قدیم الایام ناف سیاست را با دروغ بریده اند و خشت اول را کج گذاشته اند چرا که در دنیای سیاست ، رقابت حرف اول را می زند و عقل حکم می کند که زیرک باشی و خودت را لو ندهی و اجازه ندهی که حریفان دست تو را بخوانند . به قول معروف "تیر وقتی شلیک شد خودش صدا می کند" و به اصطلاح نباید رو بازی کنی و شلتاق راه بیندازی که ما چنینیم و چنان و گاهی اقتضاء می کند که راهنمای راست بزنی و به چپ بپیچی ، وقت شناس و اهل شکار فرصت باشی و از همه مهمتر سنگین و باوقار به طوری که نه تعریف و تمجیدهای بی پایه تو را به دام خودشیفتگی بیندازد و نه از تهدیدها هراسی به دل راه بدهی و میدان را خالی کنی و سپر بیندازی و از همه مهمتر این که هوای مردم را به هر قیمتی داشته باشی تا دندان طمع دشمنان تیز نشود . مردم زیاده از حق خود نمی خواهند و حقوقشان هم معلوم است . یک ضرب المثل استراتژیک که ترامپ آن را به عینه ثابت کرد را نباید هرگز از یاد برد و آن این که "کسی که در خانه خوار است ، در کوچه سنگسار است" . وقتی ترامپ در کشور خودش هو می شود دیگر تکلیفش در دنیا معلوم است و کار ترامپ به جایی کشیده که این روزها هر کسی که می خواهد ژست روشنفکری بگیرد چند تا فحش آبدار به ترامپ حواله می دهد . در بحث حکمرانی ، باید ببینی که چه داری و چه نداری و همواره باید خود را در حال حل یک معادله چند مجهولی ببینی تا بتوانی با استفاده از آنچه معلوم است ، مجهول ها را پیدا کنی !

آنچه معلوم است کشوری با وسعت بیش از یک میلیون کیلومتر مربع در همسایگی 15 کشور که اغلب با ما تاریخ و فرهنگ و آیین و سنت هایی مشترک داشته اند و دارند . مردمی هوشمند و نیروی انسانی قابل و منابع و معادن سرشار و واقع شده در منطقه ای حساس و البته پرتنش که هر کدام به نوبه خود سرمایه ای بی بدیل به حساب می آیند . آنچه مجهول است رفاه و توسعه و خوداتکایی است که در سایه ی اعتماد به نفس ملی و همگرایی دولت و ملت قابل حصول است .

آرزوها و آرمان هایی که ما دنبال می کنیم الی ماشاء الله یکی دو تا نیست اما حالا که رنگین کمانی از مشکلات و ناملایمات ما را به این نتیجه رسانیده اند که ابتدا باید قوی شویم ، همین رشته را بگیریم و دنبال حواشی بازدارنده دردسر ساز نباشیم و به کوری چشم دشمنان همین که قوی شدیم ، کارهایی خواهیم کرد کارستان و آن وقت دیگر کسی هم جرات نخواهد کرد به ما بگوید بالای چشمتان ابرو ، خداوکیلی همین خط و نشان را بگیرید و دنبال کنید و دنبال تبدیل شدن به یک قدرت اقتصادی باشید و چون راه دراز است و پر سنگلاخ ، بار اضافی بر ندارید تا حداقل ظرف کمتر از دو تا سه دهه به قله ی قاف توفیق صعود کنیم تا همه ی دنیا ببینند که سیمرغ را باید در سی مرغ جستجو کرد و مردم هر چه بخواهند همان خواهد شد .