مادر، چشم به راه و دست هايش به دعا، نگاهش در افق پيش رو و به هر صدايي اميد به خبري از آن نورچشمي 16 ساله که شرم از چشمانش و اراده آهنين از پاهايش و قدرت دشمن شکن از دستانش متجلي است و در عاشقانه ترين ترانه اميد فريادگر غيرت و زبانزد شجاعت است.
در آن روزگار، روزگار سخت جنگ، جنگ توپ و خمپاره ها و باران بي امان تيربارها تنها گوشت و پوست و استخوان سدي شدند مقابل دشمنان خونخوار و سنگري نفوذناپذير در برابر هجوم تانک ها.
بسيج حماسه ساز شد، ظهوري گسترده داشت به پهناي ميهن در طول و عرض وطن چنانکه از هر خانه اي دري گشوده شد و از آن در نوجوانان و جواناني برومند و جان بر کف راهي شدند تا راز و رمز ماندگاري ايران را به چشم متجاوزان فريب خورده بکشانند.
قلب ها عاشقانه مي تپيد و دست ها هنوز قدرت حمل اسلحه را نداشتند اما چشم ها و گوش ها چنان به فرمان بودند که جز پيروزي نمي ديدند و جز حرکت نمي شنيدند و از پس هر عبوري بي مهابا چشم ها آنجا که به راه از مادراني ايثارگر که اگر جايز نبود اسلحه به دست، مقابل دشمن بايستند همه روز در تلاش، دستان کرامت را با هدايائي چند راهي مي کردند تا بوي نان دست پخت مادر در سنگرهاي تاريک و نمور و ترسناک اميدآفرين شوند، بوي خوش مهر مادري پيوند مي داد احساس دوستي ميهن را و حفظ شرافت و ناموس و عزت نفسي که خاص ايرانيان است در مصاف هاي سخت به قرنها و بل هزاران سال استقامت و پايداري در مقابل تهاجم دشمن هاي ريز و درشت.
و به هر تقدير بسيج را تولدي مستمر بود براي پايداري که اگر نمي بود سپاه از آن زاده نمي شد و اگر سپاه نبود کشور نبود.
جنگ نظامي پايان يافت و هيچ نصيب دشمن شد و ما آموختيم که چگونه توانيم ماند و مانديم عليرغم خواست جهان استکبار و زياده خواه و ما مانديم با سرزميني که چشم متجاوزان از آن بيم دارد حتي اگر آمريکا باشد و تمامي اروپا. آنها حيله ها کردند و خواب ها ديدند، بهانه ها جور کردند و جنگ اقتصادي و سياسي راه انداختند. ناوها يکي پس از ديگري نيش و دندان نشان دادند. راه هاي مبادلات کالا، اقتصاد و پول را بستند و مدام بر طبل دشمني کوبيدند. امواج زهرآگين دروغ ها و تصاوير محرک شهوت پراکني ها را به درون خانه ها فرستادند، دلمشغولي هاي مسموم بسيار ايجاد کردند و به ترور شخصيت ها و قهرمانان ما پرداختند. بسيجيان را وحشي و بي فرهنگ و قاتل و جاسوس معرفي کردند و از آب و نان و لباس و پوشاک و انديشه و فهم ما سخن گفتند و به خرابي افکار پرداختند. اما جز ابراز قدرت و قوت واکنشي از ايرانيان نديدند. ارتش و سپاه و بسيج را بارها براي مقابله با يکديگر تحريک کردند و اسباب اختلاف با هزينه هاي گزاف فراهم کردند.
صدها کانال ماهواره اي و ميليون ها کاربر فضاهاي مجازي اجاره کردند و دلارها صرف نمودند اما آن شد که چون چراغي روشن شد. همگان يکصدا صلوات فرستادند و طوفاني شدند مقابل باران تهاجم ها.
اينک بسيج نهادي تعيين کننده در حفظ امنيت داخلي و پاسدار امنيت و مرزهاي خارجي است نهاد مردمي برآمده از اقشار مختلف جمعيتي کشور که هرچند دشمنان خارجي بسيار دارد اما خاري است در چشم فرصت طلبان و متجاوزان به خاک کشور و استخواني در گلوي آمريکا و متحدان منطقه اي اش.
با اين مقدمه جاي چند سئوال باقي است که مدام در اذهان مردم مي چرخد.
يکم آيا در پاسخ به هجمه هاي تبليغاتي ماهواره اي بر عليه بسيج پاسخي در خور داده شده است؟
دوم آيا شرح وظايف بسيجيان به صورت مستدل و متقن تدوين و اطلاع رساني شده است؟
سوم آيا در شبکه هاي تلويزيوني و رسانه هاي مکتوب و برخط به اهميت حضور و وجود بسيجيان اشاره اي چشمگيري شده و حماسه هاي آنان نه صرفا در جنگ تحميلي بلکه در عرصه هاي ديگر اطلاع رساني شده است؟
به نظر مي رسد از تخصص و توانمندي بسيجيان در رشته ها و گرايش هاي مختلف آنگونه که بايد و شايد نام برده نشده و يا بعضاً اطلاع رساني به موقع انجام نشده است.
اميد که با اصلاح موارد ابهامي و پرهيز از دخالت دادن اين نيروي مردمي در مواردي که شأن و مرتبت بسيجيان را زير سئوال مي برد بتوانيم در حفظ، نگهداري و آموزش هاي نظامي و فرهنگي توأمان اين نهاد قدرتمند و تعيين کننده بتوانيم بسيج را بيش از پيش به مردم کشورمان و جهانيان به عنوان يک الگوي جهادگر نيک کردار و نيک پندار معرفي نماييم. شهداء بسيجي و خانوادهاي معزز آنان را ارج گذار باشيم.
والسلام