به نام انسان بر علیه انسان، به نام خدا و بر علیه خدا، به نام خلق و بر علیه خلق، به نام اسلام بر علیه اسلام، به نام خوبی برای تحقق بدی و...
آنچه امروز در جهان روی می دهد نتیجه عکس تمام شعارها و دلسوزی های ظاهری سیاستمدارانی است که بر اریکه قدرت تکیه زده اند و به فریب خلق مشغولند. گویی هر کاخی باید بر کوخ هایی سایه افکند تا پابرجا بماند.
در فلسطین اشغالی مردم بی گناه قریب به یک قرن است زیر چکمه های نظامیان اسرائیلی له می شوند و کسی صدای مظلومیت آنان را نمی شنود و یا آنکه می شنود و کاری نمی کند.
در افغانستان هر روز و ساعت زیر پای مردم بی گناه و غیر نظامی بمب منفجر می شود و تکه های جسم و روح آنان را به هوا پرتاب می کند.
در یمن کودکان بی گناه در اثر گرسنگی و بیماری چشم به دنیا نگشوده می میرند و زنان و دختران در ماتم کشته ها و از دست دادن داشته ها سالیانی است با چشم گریان در ماتم و عزایند.
در سوریه آوارگان و بی خانمانها در میان صحراها زمستان و تابستان جز چادری آسیب پذیر سرپناهی ندارند اگر از بمباران ها جان سالم به در برده باشند.
در عراق ترک تازی های آمریکائی ها و فشارهای ناشی از جنگ و فقر بازماندگان سه جنگ و چند کودتا را کلافه کرده.
در میانمار نسل کشی فرقه ای و به آتش کشیدن خانه ها و مأمن مسلمانان امید را از زن و مرد و کودک و نوجوانان گرفته و به جای آن آوارگی و دربدری و فقر و بیکاری را نصیب آنان کرده است.
در لبنان اختلافات داخلی ناشی از نفوذ خارجی و ترفندهای آمریکا، اسرائیل و انگلستان و اخیرا فرانسه عروس خاورمیانه را به کشوری ورشکسته و ندانم کاری تبدیل کرده است.
و در بسیاری نقاط دیگر دنیا حتی کشورهای پیشرفته و صنعتی مانند آمریکا، فرانسه، انگلستان، ژاپن و امثالهم و هم در کشورهای عقب مانده و در حال پیشرفت بیماری کرونا، تعطیلی کار و پیشه و فقر و نابسامانی را رقم زده دولتمردان را به درد چه کنم گرفتار کرده است.
در چنین شرایطی هر دولتی به قصد فریب و سوءاستفاده از ناتوانی کشورهای عقب مانده یا با جنگ مستقیم و رودررو، یا با جنگ سرد و یا با تحریک مردمان به جنگ های داخلی و برادرکشی دیری است دست به کار شده اند.
تمامی این وقایع تلخ و حوادث ناگوار ناشی از نفوذ بیگانگان به انحاء مختلف ناشی از این است که برای همه «هدف وسیله را توجیه می کند.»
یعنی به هر وسیله ای حتی کشتار دانش آموزان دختر بی گناه در ورودی مدارس توسط هر گروه جنایتکاری به نام دین توجیه قدرت طلبی است که جز این هدفی برای به دست گرفتن حکومت نیست.
طالبان، داعش، القاعده، تکفیری، همه دست پرورده سیاست گذاران و سیاستمدارانی است که منافع خود را در تفرقه بیانداز و حکومت کن می بینند و با روش خودبکش و خود تعزیه بدار و گریه کن برای قربانیان اشک تمساح می ریزند.
با این وقایع تلخ مداوم صلح معنی پیدا نمی کند و تحقق نمی یابد. مزرعه انسانها در آتش جهل و خرافه و بی تدبیری می سوزد و امید بارانی که آتش را خاموش کند نیست جز آنکه تمامی مردم جهان و هم دولتمردان به این نتیجه برسند که باید از جنگ و خونریزی یکدیگر دست بردارند و از نعمات زمین در صلح و همنوع دوستی بهره مند شوند. متأسفانه تاریخ گواه این واقعیت تلخ است که از ابتدای هبوط آدم تا به اینک، جنگ، تقابل، رقابت، زیاده خواهی، حسادت، کینه ورزی و... بین انسانها بوده، هست و خواهد بود و فرو ریختن باروهای بزرگ تمدن های دیرین نشانه هایی صریح و شفاف از همین تداوم جنگ های خونین است. قانون جنگل هم چنین حکم می کند که اگر می خواهی زنده بمانی باید قوی شوی. هر قوی شدنی هم چونان درختی کهن گاه از درون کرم می زند و می پوسد.
به قول سعدی:
آنچه دیدی برقرار خود نماند
آنچه هم بینی نماند برقرار
جهان در گردش، جهان در تغییر است. تغییر هم در کیف است و هم در کم، چه خوب اگر تغییر در رفتار و در گفتار و کردار بتواند جهان را به سمت صلح و دوستی ببرد و آرامش و امنیت ایجاد کند.
اژدها، مارهای بسیاری را خورده تا اژدها شده. آمریکا، روسیه، چین و دیگر کشورهای بزرگ جنایت ها کرده و انسان های بیگناه بسیاری را به خاک و خون کشیده اند تا به این قدرت اقتصادی، سیاسی و نظامی رسیده اند و وقتی خوراکی دیگر نماند از گرسنگی خواهند مرد. هرچند اقتصاد قوی، نظام قوی و سیاست قوی داشته باشند، ایران قدیم، مصر، هند، ایلام و دیگر کشورهای بزرگ و با تمدن کهن دیگر هم به همین روز افتادند. بسیاری از کشورهای مستقل امروز جزء امپراطوری بزرگ ایران بوده اند اما امروز دیگر نیستند و حتی تاریخ را هم به فراموشی برده اند.
جایگاه ما به عنوان ایرانیان مسلمان با دین و دانش امروز می باید، جایگاهی باشد که برایمان هدف وسیله را توجیه نکند، بمب اتم اگرچه نیروئی بازدارنده است اما هیچ تضمینی ندارد که بر سر مردمان بی گناه فرود نیاید.
خداوند در قرآن خطاب به پیامبر اسلام(ص) فرموده: «ادع الی سبیل ربک بالحکمه والموعظه الحسنه و جاد لهم باللتی هی احسن» [مردم را به سوی خدایت دعوت کن با حکمت و پند نیکو و در این راه به بهترین روش مجادله کن]
امروز کدام کشور و دولت مسلمان توجهی به این آیه شریفه دارد؟
طالبان، داعش، القاعده و امثالهم که ادعای مسلمانی و اسلامیت دارند آیا این آیه شریفه را خوانده و به آن عمل کرده اند؟ خیر! آنها هم به دنبال هدفی هستند که توجیه گر هر وسیله ای باشد، خدا هدایتشان کند و یا مرگشان فرا رسد.
والسلام