پيشتر از آن که چشم گشايي به زادگاه جهل و تعصب و خرافه پسندي، نقشه نابودي ات را کشيد آنکه چشم اميدي به زايش فرزندي نداشت اما، آمدي، چونان ماهي از پس ابرهاي سياه که سراسر آسمان مکه را دربر گرفته بود ابر عقيم و دلگير بي باران جهل...
آمدي، چراغ خانه را به نور اميد روشن کردي باهوشي سرشار، زباني روان، قامتي به بلنداي گلدسته هاي فريادرسان و اعتماد به نفسي که تمامي جهان را در سر پنجه تدبير مي داشت. هنوز از گهواره، قامت راست نکرده بودي که دشمناني سخت رأي و سخت کوش از پي نابودي ات برآمدند. نام و نشان مي گرفتند. خانه به خانه و کوچه به کوچه جستجو مي کردند و با شمشيرهاي آخته و خشم هاي برآمده در راه هاي دور ، اسب مي تاختند اما تو بايد مي ماندي، مقدر چنين بود تا نه فقط بت هاي تاريکخانه کعبه را به زير افکني بلکه زنان دربند و برده هاي پاي در زنجير اطاعت و بيگاري را آزاد کني... اي محمد(ص) آمدي از پي آزارها، پنهان شدن ها، دوري ها و غربت ها تا شاهدي باشي بر ستمگري هايي که نخست يکه و تنها و در خفا با آنها مي جنگيدي، کلمات وحي از روزنه غار حرا بر فراز کوه نور که ماندگاري تو را نويد مي داد چنان فرود مي آمدند بر زبان و ذهنت که گويي بالاترين سلاح تمامي زمانها براي مقابله با جور و جهل و مرگ دانش و خرد مي بودند.
نخست تير اول به قلب خدايان دروغين فرود آمد و تابش خورشيد معرفت آغاز شد. «لا اله الا الله» نفي تمام خدايان و تأييد خداي يکتا و بي همتا، خدايي که نام و نشان دارد «الله» خداي قادر متعال، داناي مطلق، آفريننده جهان هستي، خداي بيداري، خدايي که آسمانها و زمين و هر آنچه در آنهاست از آن اوست. خداي مهرباني ها، بخشندگي ها، دادار انتقام گيرنده از ستمگران و بيرون آورنده باورمندان از تاريکي و جهل. آري چنين خدايي را جانشين خدايان بي جان دست ساز کفرورزان کردي که سازنده بت هاي بي خاصيت بودند و تو سنت ابراهيم را زنده کردي و امت خود را از آتش جهل و کوردلي رهانيدي.
تو چنان ساخته و پرداخته شدي و در محافظت خدا قرار گرفتي که تمامي ترفندها، حيله ها، خشم و تعصب ها و جنگ هاي خانه به خانه براي تسليمت نتوانند اراده اي اين چنين را بي جان کنند. اي محمد(ص) ! سلام بر تو که ماندني و ماندگار شدي و نمره قبولي گرفتي تا پيامبر اعظم شوي و در دل کافر و مسلمان جايگاهي به گستردگي جهان خاکي ما و جهان فرشتگان داشته باشي.
اينک با گذشت بيش از 14 قرن در اقصي نقاط گيتي مناره هاي مساجدي برپا هستند تا نام خداي تو و نام تو را فرياد زنند و يادآور شوند که هنوزا هنوز در روزگار انديشه هاي علم باوري، انسان باوري و فرار از خداباوري. بر قلب و ذهن و زبان مسلمانان، الله حکم راند، خدايي که درمان مي کند، به فهم و خرد و دانش تشويق مي کند با جهل و خرافه و جور مي جنگد، عدالت و قسط را سنگ محک ترازوي قضاوت قرار مي دهد. وحدت آفرين مي شود. زنان را از اسارت بي چون و چراي جاهلان پاي دربند تعصب و زن بارگي بيرون مي آورد. سياه و سفيد و زرد و سرخ را سهم مساوي مي دهد و انسانيت را به بهترين وجه تعريفي آگاهانه و عالمانه مي کند. مرزهاي جنگ افروز، نژادپرستي، برتري طلبي، چندگانگي و قبيله اي را از ميان برمي دارد و تمامي موطن و زادگاه مسلمانان را بدون مرز، دارالاسلام مي خواند و تمامي مسلمانان را فرمان مي دهد به وحدت و با هم بودن تا بتوانند با قدرت، مقابل ملحدان، کافران، منافقان، عهدشکنان و دشمنان دين و انسانيت بايستند.
الله، تو را پيامبر و زبان خود ناميد تا دختران را از گور ناباوري ها بيرون آوري و دوشيزه گان مظلوم و بي گناه را از زندان خشک ورزي هاي جاهلانه رهايي بخشي و چنين شد که اقوام شبه جزيره عربستان، دشمني را کنار گذاشتند و آب چاهي که پيوسته بهانه و وسيله اي براي جنگ افروزي و برادرکشي بود و به کامشان تلخ مي شد در سايه برادري گواراي وجودشان گردد.
و مي بينيم که سرزمين دارالاسلام را نعمتي از ماده نفت و گاز خدادادي است تا مسلمانان از آن بهره برند اگر دشمني آنها با يکديگر وسيله جنگ و عذابشان نشود.
افسوس که با گذشت زمان، نعمت برادري ها به فراموشي رفته و دشمني ها آشکار شده و اسلام باوري ها باز با تعصبات و خشک ورزي هاي کورکورانه عجين شده و مدعيان اسلام باوري به فرمان دشمنان، آن مي کنند که پيامبر(ص) و علي(ع) و اولادش سالها بر عليه آن مبارزه کردند، جان دادند و اراده هاي آهنين بر سر مبارزه با جهل و جور دو عفريته زمان صرف کردند. اما افسوس که مذهب عليه مذهب وسيله اي شده در دست استعمارگران و امپراطوري هاي زر و زور و تزوير تا بکشند و بتازند و غارت کنند و چهره منور اسلام را سياه، خشن و وحشت آفرين جلوه دهند.
اسلام از اين نابخردي ها بارها ضربه خورده و مسلمانان، سيلي دشمنان کافر و رياکار را قرن ها بر چهره نشانه دارند، ليکن قرآن همان خورشيد تاباني است که از جنگ ها، دشمني ها، کوردلي ها و خشونت ها جان سالم به در برده و در آسمان باور بشريت روشنايي مي بخشد و خاموشي ندارد و خدا به حق گفت که نگهدارنده و حافظ قرآن است.
درود بر تو که پيامبر ما هستي و افتخار مايي، پيامت اميدافزا، قرآنت راهنما، باورت امنيت زا و سنتت پابرجاست. اگر قدر بدانيم و محبتت را در صدر دل بنشانيم هر چند محبت و دوستي خدا را چونان ابراهيم جاودانه پشتوانه داري به باور مسلماني.
والسلام