رشد 3 برابري جمعيت ظرف 42 سال گذشته، 8 سال جنگ تحميلي و خسارت هاي مالي هزار ميليارد دلاري جداي از هزاران شهيد، جانباز و آزاده که در طول سالها دولت هزينه هاي هنگفتي براي کمک به خانواده شهدا و درمان جانبازان پرداخت کرده است. بالا رفتن نرخ بيکاري به علت تعطيلي کارگاه ها و کارخانجاتي که توسط مديران فرصت طلب و يا نالايق اداره مي شده، تحريم هاي کمرشکن چهل ساله آمريکا که پول ملي را بي ثبات و بهاي ارز خارجي را به شدت افزايش داده، افزايش هزينه هاي زندگي به علت تحولات در مصرف انرژي و وسائل ارتباطي، دزدي هاي کلان ميلياردي از خزانه دولت توسط گرگ ها در لباس ميش. خروج ارز از کشور توسط مهاجران و سرمايه داراني که شرايط را براي سرمايه گذاري، مناسب نديده و يا آنگونه که دوست مي دارند نمي توانند همانند غربي ها خلاف سنت هاي ديني زندگي کنند، هزينه هاي کلان دولت براي خريد و يا ساخت سلاح هاي پيشرفته اي که بتواند از تهاجم نظامي خارجي پيشگيري کند و يا به هنگامه جنگ قادر به دفاع باشيم، دو سال و اندي مبارزه پرهزينه با بيماري کرونا که مرگ و ميرهاي فراواني را به دنبال داشته و يکي از عوامل مهم بيکاري بوده است. خشکسالي هاي مداوم ساليان که موجب کم آبي، بي آبي و کاهش محصولات کشاورزي شده، مهاجرت بي رويه روستائيان به شهرها که خود حکايت دنباله داري ظرف 100 سال گذشته تا به حال را روايتگر است، گسترش زندانها و محاکم دادگستري به دلائلي چند از جمله سرقت هاي ناشي از فقر و ناداري، کلاهبرداري، دعواهاي ناشي از اختلافات خانوادگي، جرم و جنايت هاي خشونت بار، تهيه و توزيع و حمل و فروش مواد مخدر و قاچاق کالاها و مواد سوختي، افزايش نرخ طلاق به دلائلي که ذکر آنها در اين کوتاه نوشتار نمي گنجد و نهايتا ناامني رواني ناشي از اين همه رويدادهاي مأيوس کننده که بيماري هاي چندي را دامن زده، کافي است تا جامعه اي را از هم بپاشد. دولت را با ورشکستگي اقتصادي روبرو کند، مهاجرت نخبگان را دامن زند و فعاليت هاي عمراني را به صفر برساند.
و به قولي:
«حريف مجلس ما خود هميشه دل مي برد
علي الخصوص که پيرايه اي بر او بستند...»
سيل مهاجرت افغانستاني هاي فراري از جنگ هاي 50 ساله که براساس آمارهاي ارائه شده بيش از 3 ميليون نفر هم اکنون در ايران پناهنده شده و به دنبال کار و معاش هستند و فقط تهيه نان براي آنان بار سنگيني بر دوش دولت ايران است و بسيار وقايع و اتفاقات خسارت باري که جنگ نرم و سايبري مدام آنها را دامن مي زند و مسائل و وقايعي که در همسايگان خارجي ايران روي داده و مي دهد به کلاف سردرگمي مي ماند که دولت و ملت را و هم همسايگان را به درد چه کنم گرفتار کرده و به قول خانم کلينتون وزير خارجه اسبق آمريکا خاورميانه جديد را در جنگ و خونريزي و فقر و نابساماني قرار داده است. لذا نه فقط همه اين معضلات و مشکلات در حال رشد و افزوني مي تواند کشور و ملتي را از پاي درآورد بلکه يکي از آنها هم کافي است تا دست دولت را بالا ببرد و همه چيز و همه کس را از نظامات و قانون و امنيت دور کند اما ملت شريف و صبور ايران که به معجزه قرن شبيه هستند و با سيلي روي خود را سرخ نگه داشته اند صبورانه منتظر تحولات اقتصادي و رفع نگراني هاي ناشي از فقر، بيکاري، گراني و تورم غيرقابل تحملند.
اينک دولت با ساختار اداري اي مواجه است که نمي تواند صد درصد در سلامت آن اطمينان حاصل کند. باز هم خيانت، باز هم دزدي هاي کلان، باز هم سوء استفاده هاي مالي و باز هم فساد.
چه بايد کرد جز آنکه براي حفظ هر آنچه مانده و کشوري که خود را مدعي تمدن و فرهنگ چند هزار ساله مي داند و انقلابي که تحولات شگرفي ظرف چند دهه گذشته در کشورهاي مسلمان را موجب شده و در سياست جهاني تأثيرگذار بوده است، نخبگان و سياسيون هوشمند و توانا و دانشمندان و بزرگان در ميدان مبارزه بمانند و بعضا جاي مديران نالايق و ناتوان را بگيرند و به جاي فرار با سختي ها بسازند و کشور خود را آباد کنند. حتي اگر به نظام جمهوري اسلامي هم چندان رغبت و تمايلي نداشته باشند.
و بر ماست که به جبران اين همه خسارت هاي به وجود آمده در مقابل دشمنان بايستيم و به رونق اقتصادي و اشاعه فرهنگ و تعالي باورهاي مسلماني کمک کنيم و به دنبال مقصر نگرديم که وقت بسيار تنگ است. دولت هم بايد با تغييراتي در سياست خارجي و با ديپلماسي واقع بينانه در رفع چالش هاي سياسي و اقتصادي فعلي اقدامي عاجل اعمال نمايد قبل از آنکه فشارهاي اقتصادي تأثيراتي به جاي گذارد که تا ساليان نتوان در رفع آثار مخرب آن اقدامي نمود.
والسلام