مسلمانان را در رمضان منزلتي است به قدر باور به خدايي که در شب قدر تمامي    قرآن را نازل کرد و با نزول آن چراغ هدايت به دست باورمندان داد. چراغي که راه را از چاه باز شناساند و عشق به زندگي را در سلامت نفس و روزي حلال ارزاني دارد به نگاهي، توجهي وعبادتي از سر اخلاص به معبودي که هستي و تمامي    هر آنچه در آن است را با قانونمندي و پاسخ به هر چرايي آفريده و حساب و کتاب هر موجودي را هم به غريزه و هم به اکتساب در حد توان به نظم کشيده است. خدايي که يکي است؛ شريک و مثل و مانند ندارد و دلايل زيادي بر يگانگي او در آنچه هستي نام دارد و فنا و نيستي در آن راه ندارد بارز است.که آنها را هم به عقل هم به احساس مي    توان دريافت. شب قدر هم يکي از شبهايي است که ميتوان در آن به جستجوي خويش دل مشغول داشت و در برابر خالق به کاشت و داشت و برداشت خود از سر تفکر و تأمل به حساب کتاب روي آورد .شبي که عرفا و حکما و هم خدا و پيامبران از اهميت آن بسيار گفتهاند و به اعتبار آن بس کوشيدهاند .در اين شب نه به عادت و از سر رفع تکليف بل به حسب ارتباطي عاشقانه و بسيار مهربانانه ميتوان راه به درگاه خالق برد و تجلي معاشقه سالک را با معبود به ظهور رساند .قدر آن قدر شناخته آيد که نه فقط با گرسنگي و تشنگي لب از طعام وشراب دوختن و چشم ازحرام پوشيدن است بلکه روزه و نماز و دعا همه مقدمه اند براي آراستن و پيراستن روح که از آنها آمادگي حاصل ايد و فهم کنيم نعمتهاي الهي را و قدر بشناسيم داراييها را نه به مال و آمال بل به حرکتي در وجود که از آن اين همه شوق و ذوق و اشتياق پديدار است براي درک هستي و آفريننده آن.

کرونا هم مثل خيلي از اتفاقات ديگر در اين ديار هفت رنگ عده اي را شنگول و قبراق ساخت به طوري که با دمشان گردو مي    شکنند و آماده ي کاميابي مي    شوند و گروهي ديگر را نگران کرد و خاک بر سر و بلا تکليف تا از بن دندان يقين حاصل کنيم که در اين ديار گل سنبلي حتي توفان نوح هم براي عده اي حکم نسيم بهاري را دارد تا به محض شروع توفان خود را به قله  هاي سربه فلک کشيده که دست امواج خشمگين به دامنش نمي    رسد برسانند و کلبه اي راه بيندازند و پناهگاهي بسازند و با پرتاب طناب و قايق نجات ، نيمه جان شده  هايي که توفان آنها را به صخره  هاي سنگي مي    کوبد را از آب بگيرند و نبات داغي در حلقومشان بچکانند و در آن شرايط وانفسا که هر کس به فکر حفظ جان است ، يک استکان چايي قند پهلو را به قيمت جان پناهنده گان محاسبه کنند !.

آنگاه که همه از ترس سست شده و کنار کشيدند او قيام کرد و زماني که همه خود را پنهان کردند . آشکارا به ميدان آمد .وقتي که همه لب فروبستند سخن گفت و زماني که همه باز ايستادند او با راهنمايي نور خدا به راه افتاد در مقام حرف و شعار صدايش از همه آهسته تر بود اما در مقام عمل برتر و پيشتاز بود وقتي زمام امور را در دست گرفت از همه جلوتر پرواز کرد و پاداش سبقت در فضيلت را برد همانند کوهي که تند بادها آن را به حرکت در نميآورد و طوفان ها آن را از جاي نمي کند.