تابلوها و تبلیغات نو به نو خوراک  های سریع  پز «فست  فود» چنان دل می  ربایند که گویی مائده  ای از بهشتند بدون آنکه بدانیم چگونه تهیه می  شوند و با چه موادی و چه زود بچه  ها درخواست می  کنند که برویم کجا و آنجا و اینجا.

ساندویچ آماده  ای صرف شد جای شما خالی با خانواده اما هنوز از هضم رابع نگذشته بود که دل دردی بی  امان به سراغ بچه  ها آمد و دارو و دکتر لازم می  شد. در نوبت جناب دکتر گوارش نشستیم که با اصرار و التماس نوبتی به ضرورت داده شد ما نفر 45ام بودیم. در طول این مدت چهار بار مزاج بچه  ها عمل کرد و بی  تابشان نمود تا آنکه فرصت دست داد و به اتاق معاینه جناب دکتر وارد شدیم. تشخیص مسمومیت ناشی از غذا بود. برگ آزمایش را گرفتیم و به همان آزمایشگاهی که همراه با آدرس به ما دادند رفتیم و بعد از یک روز جواب دادند. حالا دوباره باید نوبت می  گرفتیم تا نتیجه آزمایش را جناب دکتر ملاحظه نمایند.

پس از پرس و سئوال و معاینه مجدد و پرداخت ویزیت به داروخانه  ای که آن دارو را می-گفتند دارد وارد شدیم و بالاخره دارو را گرفتیم. یک بسته قرص و یک شیشه شربت بیش نبود که پس از دو روز مصرف، بچه حالش بدتر شد و بدنش شروع کرد به خارش. باز هم دکتر لازم بود. گفتند به دکتر دیگری مراجعه کنیم که متخصص این بیماری باشد بالاخره پس از حضور و تقاضا برای ویزیت سرکار خانم منشی با منت رخصت دادند در نوبت سی  ام بنشینیم تا وقت ملاقات برسد.

بچه به خود می  پیچید و راه گریزی نبود. بیماران که متوجه ناراحتی ما و بچه شدند هر کدام نسخه  ای تجویز می  کردند. یکی می  گفت شربت خاکشیر معجزه می  کند. دیگری می  گفت از سردی است. عرق گل گاوزبان بدهید فوری خوب می  شود. یکی هم می  گفت: دوش حمام سرد بگیرد خوب می  شود. مردی که احساس می  شد دانشجوی دوره دیده دانشگاه است گفت: این بیماری ناشی از حرکت ناموزون گلبول  هاست. آبغوره دوای درد این بچه است...

چند ساعتی به این منوال گذشت تا آنکه ما را صدا زدند. آقای دکتر پس از رؤیت آزمایش اولیه و نسخه پزشک اولی گفت: بچه شما به این دارو حساسیت نشان داده دارویش را عوض می  کنم. مراقبت کنید خوب می  شود. ضمنا یک سونوگرافی از معده و روده هم لازم است.

برگه آدرس سونوگرافی را از خانم منشی گرفتیم و رفتیم سراغ دکتر سونوگراف و پاسخ آن را دوباره به دکتر نشان دادیم. دکتر گفت: الحمدا... مشکلی نیست. همان دارویی را که نوشتم مصرف کنید.

بالاخره بچه پس از چند روز چشم باز کرد و راه افتاد و گفت: بابا دیگه ساندویچ نمی-خوام!

و اما بعد؛

از این رفت و آمد و این دکتر و آن دکتر رفتن چند آگاهی حاصل شد که نظر مسئولان دانشگاه علوم پزشکی را به آن جلب می  کنم.

یکم اینکه بین پزشک و داروخانه و سونوگرافی و مراکز تصویربرداری رابطه  ای مستقیم وجود دارد به گونه  ای که موثق شنیدم داروخانه  ای یک اتومبیل شاسی بلند خارجی را برای پزشک معروفی خریده که فقط بیماران خود را به آن داروخانه ارجاع دهد.

دو دیگر آنکه با این تعداد بیماری که در هر مطبی به نوبت می  نشیند گذشته از آنکه بیماری  های مسری را به یکدیگر منتقل می  کنند آقای دکتر هم در فرصت 4 الی 5 ساعتی که بعدازظهرها به معاینه مشغول است حوصله و فرصتی برای تشخیص درست بیماری ندارد مضافا آنکه بعضی صبح  ها هم در دانشگاه تدریس دارد.

سه دیگر آنکه بعضی پزشکان درآمد قابل توجهی از روابط بین داروخانه و آزمایشگاه و سونوگرافی و چه و چه دارند که از دیده  ها هم چندان پنهان نیست.

گویی «خشت اول چون نهد معمار کج

تا ثریا می  رود دیوار کج...»

و اما اگر نظارت بیشتری بر این سودا و سود می  شد هم پیشگیری از بعضی بیماری  ها امکانپذیر می  بود و هم پزشکان در رعایت اخلاق پزشکی مصمم  تر می  بودند و هم هر اغذیه  فروشی بدون رعایت بهداشت با ظاهرآرایی، مشتری جذب نمی  کرد.چه کنیم که همه چیزمان مثل همه چیزمان است.

والسلام